Այն, ինչ կատարվում է Սահմանադրական դատարանի եւ ՍԴ նախագահի շուրջ, իր վտանգավորությամբ չի զիջում Արցախյան ճակատում`առաջնագծում եւ դիվանագիտական ճակատում տեղի ունեցող մտահոգիչ զարգացումներին։

Հրայր Թովմասյանը մի բան գիտեր, որ թափանցիկ զուգահեռ էր անցկացնում Սահմանադրական դատարանի եւ սահմանին (շփման գծում) կանգնած զինվորի միջև` ասելով, որ իր եւ գործընկերների համար Սահմանադրությունը, սահմանադրական կարգը պաշտպանելը նույնն է թե թշնամու ոտնձգություններին դիմակայելը`պետության, ժողովրդի առջեւ իրենց պարտքը կատարող տղաների համար։

Վաղվա Հայաստանի` իրական (ոչ «թավշյահեղափոխական») նոր Հայաստանի սահմանն այսօր իսկապես անցնում է Սահմանադրական դատարանով։ Եթե պարտվենք այս մարտում` թույլ տանք, որ քայլարածների պարագլուխն իր անսանձ-բռնատիրական նկրտումներից հրաշքով մազապուրծ այս վերջին «ամրոցն» էլ զավթի, կարող ենք լրջորեն վտանգել իրավական պետություն ունենալու, ինչպես կասեր Վենետիկի հանձնաժողովի նախագահը, երկիրը սահմանադրականության ակունքներին վերադարձնելու հեռանկարի վրա։

Շփման գծում հարաբերական անդորր է։ Ադրբեջանական կողմը, դատելով ամենից, ժամանակ է տվել Փաշինյանին` ներքին ճակատում ամրապնդելու իր դիրքերը, գնալու «ցավոտ զիջումների» (ո՛չ փոխզիջման) եւ վարչախումբն իր ողջ «թափով» նետվել է` չեզոքացնելու «ներքաղաքական դիմադրության օջախները»։

Եվ դարձյալ առաջնագծում Սահմանադրական դատարանն է. բարիկադի մի կողմում ՍԴ դատավորներն են (որոնց մեջ Լեւոնի վկա, Նիկոլի կամակատար Վահեն, բնականաբար, չի մտնում) և նրանց կողքին (կամ մեջքին) կանգնած առողջ ուժերը։ Բարիկադի մյուս կողմում «թավշյա խունվեյբիններն» են` ֆյուրերիկի գլխավորությամբ, որ պատրաստ է ամեն ինչի. ոչ մի բանի առաջ չի կանգնում`պետության ողնաշարը ջարդելու, ընդհուպ`երկիրը կորցնելու գնով սեփական կեղտոտ խաղը պարտադրելու կողմնորոշիչները կորցրած ժողովրդին։

Մի քանի ամսվա «հրադադարից» հետո «հակառակորդը» լայնածավալ հարձակում է սկսել «շփման գծում»։ Կրակակետում այսօր Սահմանադրական դատարանն է, վաղը կենդանի թիրախ կարող է դառնալ ԱԱԾ-ն կամ ոստիկանությունը։

Սորոսական «ախպերությունը» եւ սրանց կցորդի դերում հայտնված Հանրային խորհուրդը` Սաֆարյան-Իոաննիսյան զույգի ղեկավարությամբ, արդեն հայտ են ներկայացրել`վնասազերծելու դատաիրավական համակարգում պահպանվող «օտար մարմինները», որ հին իներցիայով դեռ ընդդիմանում են պետությունը լիակատար անարխիայի, անօրինականության, իրավական բեսպրեդելի պատանդ դարձնելու մոլուցքին։

5-րդ ալիքի սեփականատեր Արմեն Թավադյանի դեմ սանձազերծած «պատերազմը» հորով-մորով չարած`Նիկոլի պնակալեզները սուր են ճոճում ՍԴ նախագահի վրա։ Եվ այնքան անհամբեր են, այնպես են շտապում, որ որոշել են մինչեւ Ամանոր անել իրենց սեւ գործը`բիրտ, փնթի կացնային մեթոդներով գործ կարել Հրայր Թովմասյանի վրա։ Որպեսզի ոչինչ չխանգարի` «դուխով» տոնելու «ուրախ նոր տարին» եւ տոնը ոգու տոն դարձնելու` բրդուճասեր հասարակությանը զեկուցելով «ՍԴ բլոկադան» սկսելու մասին։ Հերթի մեջ նախկին գլխավոր դատախազ Գևորգ Կոստանյանն է`նրա նկատմամբ կալանքը որպես խափանման միջոց կիրառելու «ավետիսն», անկասկած կօգնի` լիարժեք դարձնելու «Փաշինյան եւ կամպանիայի» տոնական տրամադրությունը։

Երկուսն էլ` բարձր պրոֆեսիոնալներ, իրենց գործի իսկական գիտակներ, որոնք պատիվ են ունեցել` ղեկավարելու դատաիրավական բարեփոխումների գործընթացը, առաջինը` արդարադատության նախարարի, երկրորդը` գլխավոր դատախազի պաշտոնում։ Մարդիկ, որոնց մեղադրանք առաջադրելուց առաջ յուրաքանչյուր խելքը գլխին մասնագետ` քննիչ կամ դատախազ, յոթ անգամ կչափեր, հետո կկտրեր։ Բայց ո՛չ։ Սրանց համար տաբուներ, կարմիր գծեր չկան` մահապարտի համառությամբ, հետ չնայելով`տրորում են բոլոր գրված ու չգրված օրենքները, կարծես՝ աշխարհի վերջն է։

Չե՞ն հասկանում, որ սղոցում են այն ճյուղը, որի վրա նստած են ոչ միայն իրենք, այլեւ պետությունը, թքում ջրհորի մեջ, որից ջուր են խմում։ Որ կոնվեյերի ռեժիմով գործեր թխելով` գործեր, որ և՛ կան, և՛ չկան (սուտլիկ որսկանի ականջը կանչի), ո՛չ մեռած են, ո՛չ «սաղ», մեղադրանքներ կցմցելով օրենքի եւ իրավունքի «տառն» իրենցից հարյուր անգամ լավ իմացող անձանց վրա, որոնց եղունգը չարժեն, վաղ թե ուշ ստիպված են լինելու պատասխան տալ իրենց ապօրինությունների համար։

Լա՛վ էլ հասկանում են։ Բայց այլընտրանք, նահանջելու տեղ չունեն։

Հանցագործի պես, որ մեկ անգամ անցնելով կարմիր գիծը՝ այլեւս չի կարողանում կանգ առնել․ ձեռք է տվել, պիտի խաղա...

Լիլիթ Պողոսյան