Նիկոլ Փաշինյանի «կրակած» թվերը երբեմն զարմացնում են անգամ իր կնոջը։

Նրա համար սուտն ու կեղծիքը կառավարման գործիք են դարձել։ Նիկոլը տալիս է սուտ խոստումներ, իսկ հետո կեղծ թվերով փորձում համոզել հպարտ քաղաքացիներին, որ ամեն ինչ շատ լավ է։

Սուտը ներկայացնելու համար նա օգտագործում է նաև միջազգային հարթակները։ Այսպես, ԵԽԽՎ–ում ունեցած ելույթի ժամանակ նա հայտարարեց, որ հեղափոխությունից հետո ստվերից դուրս է բերվել և ստեղծվել ավելի քան 50 հազար նոր աշխատատեղ։ Փաշինյանի ներկայացրած այդ թիվը չէր համապատասխանում իրականությանը, քանզի «1000 դրամների» հիմնադրամում այդ թվերը չէին արտացոլվել։ Դա նշանակում է, որ կա՛մ վարչապետը ստել է, կա՛մ կա համակարգային կոռուպցիա, որը հայտարարվել էր հաղթահարված։ Ուշագրավն այն է, որ աշխատատեղերի մասով կեղծ տեղեկատվությունը հերքվեց պաշտոնական վիճակագրությամբ, բայց Փաշինյանը շարունակում էր «նոր ի հայտ եկած աշխատատեղերի» կեղծ թվերով կերակրել իրեն հավատացողներին։

Ինչ վերաբերում է հեղափոխական խոստումերին ու իրականությանը, ապա այս առումով նույն պատկերն է։

Վարչապետ դառնալիս Նիկոլ Փաշինյանը խոստանում էր թռիչքաձև տնտեսական աճ։ Բայց 2018–ը մենք փակեցինք մինչհեղափոխականից ցածր տնտեսական ակտիվության ցուցանիշով։ Եթե 2017–ին նախորդ տարվա համեմատ աճի տեմպը 7,7 տոկոս էր, ապա 2018–ին գրանցվեց 5,8–տոկոսանոց աճ, իսկ 2019–ի առաջին 10 ամիսների ցուցանիշը 7,1 տոկոս է։ Իսկ դա նշանակում է, որ տարին կրկին կփակենք ոչ թռիչքաձև աճով։

Հաջորդ տարվա համար պլանավորվել է 4,9 տոկոս աճ։ Փաստորեն, հեղափոխական իշխանությունը որդեգրել է պահպանողական տնտեսական քաղաքականություն։

Փաշինյանը խոստանում էր նաև զբոսաշրջիկների կտրուկ աճ՝ հիմնավորելով իր լավատեսությունը հեղափոխական երկիր դառնալու բրենդով։

«Մարդիկ կգան տեսնելու, թե այս ինչ երկիր է, որ այսպիսի թավշյա հեղափոխություն է արել»,–հայտարարում էր նա։ Թվերը, սակայն, հակառակն են ցույց տալիս։

Մինչհեղափոխական մերժված Հայաստանի վերջին վարչապետ Կարեն Կարապետյանը 2017–ին արձանագրել էր զբոսաշրջիկների 18,7 տոկոս աճ։ 2018–ի ավարտին ստացանք աճի տեմպի նվազեցում․ այն կազմեց 10,5 տոկոս։ 2019–ին մեր երկիր է այցելել 1 մլն 459 հազար զբոսաշրջիկ, ինչը մյուս տարիների համեմատ կրկին աճի տեմպի նվազեցում է։ Այս անգամ արդեն 2018–ի համեմատ։

Սեփական իշխանությունն ամրապնդելու համար Նիկոլ Փաշինյանը գնաց արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների։ Հիմնավորումն այն էր, որ քանի դեռ ինքը խորհրդարանը չի վերցրել, ներքին ու արտաքին ծագման ներդրումներ չեն լինի։ Հատկապես թմբկահարվում էր արտաքին ներդրումների թեման։ Թվերն այս դեպքում էլ բացահայտում են սուտը։

Եթե հեղափոխական 2018–ի 1–ին եռամսյակում օտարերկյա ներդրումների ծավալը կազմում էր 92,4 միլիոն դոլար, ապա երկրորդ եռամսյակում, այսինքն՝ երբ նիկոլենք սկսել էին քայլերթը, ներդրումները դարձան 8,9 միլիոն դոլար, այսինքն՝ պակասեցին ավելի քան 10 անգամ։ Հետո թվերը մի փոքր աճեցին, բայց խոստացված ներդրումային բումը չեղավ։

2019–ի առաջին 9 ամսիների ընթացքում օտարերկյա ծագում ունեցող ուղղակի ներդրումների զուտ հոսքերը կազմել են շուրջ 68 մլն դոլար, որը էականորեն ցածր է հեղափոխական տարվա առաջին եռամսյակի թվերից։

Փաշինյանական ամենամեծ ստերից էր նաև գազի գնի թեման։ Ընդդիմադիր եղած ժամանակ նա խոսում էր թալանից ու հայտարարում, որ բնակչության վրա թանկ գնով են գազը վաճառում և եթե ինքը լինի իշխանության, ապա այն կեժանանա։ Բայց հետո որպես հաջողություն էր ներկայացնում այն, որ գինը չի բարձրանա։ Պարզվեց դա էլ է սուտ։ Գազի գինը 10 տոկոսով բարձրացավ ու մինչև հիմա հայտնի չէ, թե ով և ինչպես է կոմպենսացնելու այդ թանկացումը ու ինչ է լինելու հետագայում։

Ընդհանուր առմամբ «տնտեսական հեղափոխությունը» ստի ու կեղծիքի միքսն է՝ տպված ՀԴՄ–ներով հպարտանալը։ Ինչպես նաև այն վտանգավոր քայլերը, որոնք վերաբերում են կադրային քաղաքականությանն ու նեոբոլշևիկյան նախաձեռնություններին, ինչպիսիք են բանկային գաղտնիքին, առանց դատական վիճռների գույքի բռնագանձմանը, գույքահարկի ավելացմանը վերաբերող և այլ նախաձեռնությունները։

Այս ամենի ֆոնին նույնիսկ ծիծաղելի չէ «Փախուստ կառավարական առանձնատնից» շոուն։ Դա տպավորություն կարող է թողնել միայն ավարտված պողոսների վրա։

Կորյուն Մանուկյան