Դեկտեմբերի 13-ին Վարչապետի խոսնակ Վլադիմիր Կարապետյանը նկատողություն արեց «Լազարյան ակումբի» կազմակերպիչներին՝ հորդորելով, որ այսուհետև Հայաստանում իրականացվող «Լազարյան ակումբի» միջոցառումները իրականացվեն ՀՀ «Լեզվի մասին» օրենքին համապատասխան՝ հայերեն լեզվով կամ առնվազն համաժամանակյա թարգմանությամբ։

Այժմ եկեք մանրամասնենք, թե ինչ է Վլադիմիր Կարապետյանի նշած «Լեզվի մասին» օրենքը և թե ինչ է «Լազարյան ակումբ»-ը։

«Լազարյան ակումբ»-ը կոչվել է հռչակավոր հայ բարեգործներ Լազարյանների ընտանիքի, արևելյան լեզուների Լազարյան ինստիտուտի հիմնադիրների անունով։ Այն նորաստեղծ ոչ պաշտոնական, ազատ և մշտապես գործող հարթակ է Ռուսաստանի և Հայաստանի հասարակությունների հանդիպումների և կարծիքների փոխանակման համար: Ակումբը որևէ կերպ նպատակ չի հետապնդում իրենով փոխարինել պետական ինստիտուտների միջև հարաբերությունները կամ ներառել ամբողջական երկխոսության տարածքը:

ՀՀ «Լեզվի մասին» օրենքով սահմանվում են ՀՀ լեզվական քաղաքականության հիմնական դրույթները, կարգավորվում են լեզվավիճակը, պետական իշխանության և կառավարման մարմինների, ձեռնարկությունների, հիմնարկների և կազմակերպությունների լեզվահարաբերությունները: Այսինքն՝ «Լազարյան ակումբ»-ը, որ մասնավոր ոչ պետական և ոչ պաշտոնական ակումբ է, որևէ առնչություն չի կարող ունենալ ՀՀ «Լեզվի մասին» օրենքի պահանջի հետ, անգամ այն դեպքում, երբ նրա միջոցառումները կամզակերպվում են Հայաստանում։

Նույն «Լեզվի մասին» օրենքից կարելի է առանձնացնել այլ ուշագրաց մանրամասներ։
ՀՀ «Լեզվի մասին» օրենքի «Հոդված 3»-ում մասնավորապես ասվում է՝ Հայաստանի Հանրապետությունը ներկայացնող անձանց պաշտոնական ելույթների լեզուն գրական հայերենն է», իսկ «Հոդված 5»-ում մասնավորապես ասվում է․ «Պետական լեզվաքաղաքականությունն իրականացնում են Հայաստանի Հանրապետության կառավարությունը, պետական կառավարման և տեղական ինքնակառավարման մարմինները»։ Այսինքն այս ամենից հետևում է, որ Հայաստանը ներկայացնող պաշտոնատար անձինք են, որ պետք է և նաև պարտավոր են խոսել հայերենով, այնինչ բոլորս լավ հիշում ենք, թե նույն ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը քանի քանի անգամ է թե՛ Հայաստանում, թե՛ նրա պատերից դուրս Հայստանը ներկայացրել և պաշտոնապես խոսել օտար լեզուներով, և ո՞ւր էր այդ ժամանակ նույն Փաշինյանի մամլո խոսնակ Վլադիմիր Կարապետյանը, որպեսզի հուշեր նրան «Լեզվի մասին» օրենքը և դիտողություն աներ, ցույց տար վարչապետի խախտումը, որը հիրավի խախտում էր։

ՀՀ «Լեզվի մասին» օրենքի «Հոդված 2»-ում մասնավորապես ասվում է․ «Հայաստանի Հանրապետության տարածքում գտնվող կրթական և ուսումնական համակարգերում դասավանդման և դաստիարակության լեզուն գրական հայերենն է» և «Հայաստանի Հանրապետության բոլոր միջնակարգ-մասնագիտական, մասնագիտական-տեխնիկական և բարձրագույն ուսումնական հաստատություններում հայոց լեզվի ընդունելության քննությունը և հայոց լեզվի ուսուցումը պարտադիր են»։ Իսկ այսօր երբ ՀՀ կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի (ԿԳՄՍ) սուպերնախարար Արայիկ Հարությունյանը հայտարարում է, որ հայոց լեզվի պարտադիր ուսուցումը պետք է հանվի ԲՈՒՀ-էրից և դասավանդել-չդասավանդելու հարցը պետք է թողնվի ԲՈՒՀ-երի տնօրենների հայեցողությանը՝ որտե՞ղ է նույն Վլադիմիր Կարապետյանը և ինչո՞ւ չի ասում, որ ԿԳՄՍ սուպերնախարարը խախտում է ՀՀ «Լեզվի» մասին օրենքը։

Այսքանից միայն 1 հետևություն է կարելի անել, որ նախկինում տարիներով ԱԳՆ-ում աշխատած և ԱՊՀ հարցերով զբաղված Վլադիմիր Կարապետյանը, որը պաշտոնը կորցնելուց հետո դարձավ ընդդիմադիր գործիչ և ՀՀՇ-ՀԱԿ կուսակցության անդամ՝ այսօր «թավշյա հեղափոխական» դարձած և «քայլած» լինելով՝ վերադարձել է պետական կառավարման համակարգ, սակայն ասիմիլացված որպես հակառուսական գործիչ, որն իր հայ լինելը և «Լեզվի մասին» օրենքը հիշում է միայն Ռուսաստանի հետ փոխհարաբերվելիս։

Վահան Բաբայանի ֆեյսբուքյան էջից