Լրագրող Վասակ Դարբինյանը պաշտպանել է Ռուբեն Հայրապետյանին։ Ասում է՝ «հանցավորությունն ապացուցելը բացառապես դատարանի գործն է» ու տարակուսում է, որ «Ես չեմ ուզում քննարկել՝ ինչու են մարդիկ իրենց վերապահել հավատաքննիչների, մեղադրողների, դատավորների դերը»։

Ինչ-որ տեղ լավ է, որ Վասակը շատերի պես չի ուրացել Ռուբեն Հայրապետյանի կողմից իրեն արված լավությունները և ֆինանսական օժանդակությունները, ու հավանաբար զուտ դրանից ելնելով է, որ Վասակի մոտ այս պարագայում գոնե խոսում է քաղաքացին, որը պահանջում է որ ամեն ինչ լինի օրենքով։ Ցավոք, այլոց պարագայում Վասակը մոռանում է, որ «հանցավորությունն ապացուցելը բացառապես դատարանի գործն է» և, օրինակ, Ռոբերտ Քոչարյանի հասցեին քոմենթներ անելիս ինքն էլ է ստանձնում մեղադրողի ու դատավորի դերը, այն էլ բավականին խիստ։ Հայ-հայ մնում է, որ իր ձեռքով գնա, կախի, գնդակահարի և քառատի իրեն։

Ակնհայտ է, որ եթե ժամանակին Ռոբերտ Քոչարյանն էլ ֆինանսապես օգներ ընկեր Վասակին, ապա կարող է իր պարագայում էլ ընկեր Վասակի մեջ խոսեր անշահախնդիր ու ուղղամիտ քաղաքացին ու լրագրողը։ Բայց դե, ցավոք, սա է հայկական իրականությունը, որ մարդիկ շատ հաճախ լիարժեք քաղաքացու դիրքերից են հանդես գալիս զուտ անձնական շահագրգռվածություններից ելնելով, և ընկեր Վասակն այս պարագայում բացառություն չէ․․․

Արգիշտի Կիվիրյանի ֆեյսբուքյան էջից