Մեր հասարակության մեծամասնությունը պահպանողական հայացքների տեր մարդիկ են, նրանց ուղեղների մեջ անհնար է մտցնել, որ սեռափոխված մարդն ու համսեռամոլը կարող են մեր օրերի հերոսները համարվել կամ որ այդ մարդիկ բոլորից առավել են, որի համար պիտի արտոնյալ դիրք ունենան հասարակության մեջ:

Մեր իշխանությունները պիտի հասկանան սա ու հիստերիաների մեջ չընկնեն, երբ հասարակությունը մերժում է այդ տիպի մարդկանց արտոնյալ դարձնելու իրենց որդեգրած քաղաքականությունը, առավել ևս, որ դա ոչ թե պահպանողական ու լիբերալ արժեքների կռիվ է, ինչպես որ ցանկանում են ներկայացնել, այլ ընդամենը օրինականությունը պահպանելու խնդիր է, չէ՞ որ, ըստ օրենքի, բոլոր մարդիկ իրավահավասար են, ինչո՞ւ են մեր թավշյա իշխանավորները ուզում լիբերալիզմի անվան տակ խտրականություն մտցնել հասարակության մեջ և դրանց արտոնյալ դարձնել. դա լիբերալիզմ չէ, քանի որ լիբերալիզմի հիմնական սկզբունքը հենց մարդկանց իրավահավասարության սկզբունքն է (եթե այն մարդիկ, որոնք ժամանակին, եվրոպական մայրաքաղաքներում հեղափոխությունների միջոցով, միջնադարյան դասակարգային հասարակություններն էին խորտակում ու իսկական լիբերալ հասարակություններ էին կառուցում, իմանային, որ 21-րդ դարում իրենց լիբերալ են համարելու այնպիսիները, որոնք նորից սկսելու են դե ֆակտո դասակարգային հասարակություններ ստեղծել, որտեղ սեռափոխներն ու արվամոլները պիտի արտոնյալներ լինեն, ապա հաստատ կհրաժարվեին իրենց հեղափոխական պայքարից, հիմա այդ խեղճերը իրենց դագաղների մեջ շուռումուռ են գալիս, քանի որ իրենց իսկական լիբերալիզմը ներկայիս լիբերալները այնքան են այլասերել, որ այդ բառը լսելուց նորմալ մարդիկ արդեն գարշանք են զգում):

Իսկ հիմա ամենակարևորի մասին, եթե հասարակության գերակշիռ մեծամասնությունը չի ընդունում այդ խտրական մոտեցումներն ու այլասերումի քարոզը, ապա ոչ մի վարչապետ կամ նախարար իրավունք չունի սեփական նախասիրություններից դրդված պետական գումարներով նման երևույթները փառաբանող ու նման մարդկանց հերոսացնող ֆիլմեր նկարել, դա հակասում է ժողովրդավարության սկզբունքներին, դա հակասում է նաև պետականաշինության սկզբունքներին, քանի որ պետությունը իր գումարներով պիտի ֆինանսավորի մշակույթի այն ուղղություններն ու դրսևորումները, որոնք նպաստում են պետության կայացմանը, այլ ոչ թե ֆինանսավորի իրենց բնույթով հակապետական դեստրուկտիվ սուբկուլտուրաների պրոպագանդան:

Ինչևէ, կարծում եմ, որ վաղ թե ուշ այսօրվա իշխանությունները պատասխան են տալու դրա համար:

Թորոս Ալեքսանյան

Աղբյուրը՝ politeconomy.org