Փաշինյանի զրույցի հետքերով

«Ժողովրդի» վարչապետը կրկին իր մոնոներկայացումը նվիրեց նախկինների ու ներկաների հակամարտությանը՝ կրկին մոռանալով, որ ինքը ՀՀ վարչապետն է, այլ ոչ թե յուրայինների ցեղապետը: Դրանով ևս մեկ անգամ վերահաստատեց հասարակության մեջ անցկացրած իր իսկ բաժանարար գծերը:

Խնայելով ձեր նյարդերը (այն պետք է դեռ պայքարում հաղթելու համար)՝ անդրադառնամ Արցախի հետ կապված իր դիտարկումներին:

1. Հայ-ադրբեջանական հարաբերություններ

Նման բան առաջին անգամ եմ լսում, որ փաստացի պատերազմական վիճակի մեջ գտնվող Հայաստանի որևէ ղեկավար օգտագործի այդ բառերը, հայ-ադրբեջանական հարաբերություններ չկան, պարոն Փաշինյա՛ն, կա հայ-ադրբեջանական հակամարտություն կամ բանակցություն, բայց հարաբերություններ, որպես այդպիսին չկան, այդ որտեղի՞ց վերցրեցիք, որ կան հայ-ադրբեջանական հարաբերություններ:

2. Բանակցային հարցում կա հետաքրքիր դինամիկա

Ի՞նչ դինամկա, հետաքրքիր դինամիկան Տավուշի գյուղերի գնդակոծությո՞ւնն է, Ալիևի տխմար ռազմատենչ հայտարարությունների հաճախականությո՞ւնն է, թե՞ ձեր արտգործնախարարի խայտառակ հարցազրույցը BBC-ին:

3. Լուծման ընդունելի լինելը ադրբեջանի ժողովրդի համար

Արդեն իրոք անտեղի եմ համարում նույնիսկ խոսել դրա մասին, քանի որ Հայաստանի վարչապետին ընդունելի պետք է լինի միայն և միայն մեր շահը և տեսակետը և մենք թքած պետք է ունենաք հակառակորդի համար ընդունելի տարբերակների վրա, խորապես թքած: Դա բացառապես իրենց խնդիրն է, այլ ոչ թե մեր:

4. Հանրաքվե

Ի՞նչ հանրաքվե, սա ի՞նչ տրյուկ է: Արցախը 1991թ․ անց է կացրել հանրաքվե և վերջ:

Հռչակել է իր անկախությունը և վերջ: Ի՞նչ հանրաքվե, դա աբսուրդ է կամ էլ արդեն նախապատրաստող հայտարարություն:

5. Արցախի իշանության տեսակետը նույնն է

Խորապես կասկածում եմ, որ Բակո Սահակյանի կյանքի նպատակն է գտնել մի տարբերակ, որը նաև ընդունելի կլինի Ադրբեջանի համար, եթե դա էդպես է թող խոսքի, նման բան նա երբեք չի ասել:

6. Ո՞ր կառավարությունն է այդքան բան արել բանակի համար, ինչքան ինքն է արել

Ասեմ սա մեծամտության գագաթնակետն էր․ և սա պատմությունը ջնջելու հավասար հայտարարություն էր: Ուրեմն Վազգեն Սարգսյանը, Վազգեն Մանուկյանը, Անդրանիկ Մարգարյանը, Սերժ Սարգսյանը կամ Ռոբերտ Քոչարյաը չե՞ն եղել, նրանք բան չեն արել, արել է Փաշինյանը, ու արել է մի մարդ, ով նույնիսկ տեղյակ չէ, թե ինչ գնով են մարդիկ կայացրել բանակը, զինել այն, իրենց սեփական երեխայի պես այն մեծացրել, որ մի նախկին լրագրող գա, իշխանություն զավթի ու ասի, որ երբ է որևէ կառավարություն բանակի համար այդքան բան արել, ինչքան ինքը: Բանակաշինության փառապանձ պատմությունը այսօր խեղաթյուրվեց ամբողջ ազգի առաջ, տեսնենք, որևէ մեկը, ով տեսել է այս տարիներին, թե ով ինչ է արել բանակի համար, ռիսկ կանի՞ հակադարձել Նիկոլին:

Որպես «դեսերտ» էլ ասեմ, որ մեկնաբանություն գրողների գերակշիռ մասին Արցախի հարցը հետաքրքիր չէր, նրանք խնդրում-աղաչում էին պաշտոնից ազատել Արայիկ Հարությունյանին, այնպես, կարծես, այդ նախարարը այլ գալակտիկայից է եկել և կապ չունի Փաշինյանի հետ, նույնիսկ նրան չի էլ ճանաչում: