Հոկտեմբերի 27-ին նախընթաց ամենից շատ քննարկվող հարցերից մեկը՝ ոճրագործ Հունանյանի դիմումն է իր նկատմամբ պատիժը փոխելու (թե ազատ արձակելու) վերաբերյալ:

Կարծես թե հայտնի է նաև այդ միտքը հղացողը: Համոզված եմ՝ նման ճղճիմ գաղափարը, ինչպես նաև տեսակցությամբ հանցագործին՝ ոճրագործության հետ կապված որոշ «նոր փաստերի» դիմաց ազատության մեջ հայտնվելու հույս ներշնչելու միտքը, կարող էր ծագել միայն հիվանդ գլխում:

Այն, որ հանցագործին, ցանկացած հիմնավորմամբ, ազատ արձակելը կլինի ոչ միայն ապտակ մեր ազգային արժանապատվությանը, այլև անպատվաբեր՝ հայի տեսակին, երկրորդ կարծիք չի կարող լինել:

Նման քայլի անթույլատրելի և հանրորեն դատապարտելի լինելու մասին շատ դիպուկ արտահայտվել է նաև Կարեն Դեմիրճյանի այրին՝ տիկին Ռիմա Դեմիրճյանը:

Շատ կարևոր է փաստել և այդ առումով, կարծում եմ, պետք է համաձայնել մամուլում հնչած այն մտքի հետ, որ ով փորձ անի ազատել կամ միջնորդել ազատելու ոճրագործին, ինչպիսի հիմնավորմամբ էլ դա արվի, նա էլ հանդիսանում է ոճրագործության կա՛մ պատվիրատուն, կա՛մ պատվիրատուի ներկայացուցիչը:

Հենց այս հանգամանքն էլ կարող է լույս սփռել «դարի հանցագործության» վրա:

Խոսրով Հարությունյանի ֆեյսբուքյան էջից