Ստորև ներկայացվող դիտարկումները թեպետ կապված են վարչապետի՝ հայաստանյան փորձագիտական շրջանակներում բավականին լայն քննադատությունների արժանացած հայտնի հայտարարության հետ, այդուհանդերձ պայմանավորված են արտգործնախարար Զոհրաբ Մնացականյանին BBC-ի լրագրող Սթիվեն Սակուրի որոշ հարցադրումներով:

Այն, որ այսպես կոչված «թավշյա հողափոխության» (ձևակերպումը BBC-ի լրագրողինն է) արդյունքում առ այսօր մենք չդարձանք ներդրումների բումի և տնտեսության թռիչքաձև զարգացման, զանգվածաբար նոր աշխատատեղերի ստեղծման, գործազրկության կտրուկ կրճատման և աղքատության մակարդակի շոշափելի նվազման ականատեսը, այլևս անվիճելի փաստ է և դրա հետ չեն վիճում նունիսկ իշխանությունների տնտեսական բլոկի ներկայացուցիչները:

Այն, որ տնտեսությունը չի կարող զարգանալ լոկ բարի ցանկությունների կամ քաղաքական վճռական կամքի առկայությամբ, այլևս ակնհայտ է բոլորին:

Այն, որ միայն տնտեսության դինամիկ զարգացմամբ կարելի է երաշխավորել մեր ժողովրդի, յուրաքանչյուր քաղաքացու բարեկեցության բարձրացումը՝ նույնպես անվիճելի է, ինչպես և անվիճելի այն, որ տնտեսության առաջընթաց զարգացումը՝ Երկրի պաշտպանունակության ապահովման գլխավոր գրավականն է:

Այն, որ մրցունակ և դինամիկ զարգացող ազգային տնտեսություն ունենալու համար անհրաժեշտ է հետևողականորեն իրականացնել համակարգային բարեփոխումներ, այնքան ակնհայտ է, որ այսօր դրա մասին միայն ծույլը չի խոսում:

Այն, որ նման բարեփոխումների իրականացումը պահանջում է ոչ միայն լուրջ մասնագիտական և ֆինանսական ռեսուրսներ, այլև ժամանակ, ընդ որում խաղաղ ժամանակ՝ նույնիսկ կույրին է ակնհայտ:

Այն, որ մեր ոխերիմ հարևաններն առիթը բաց չեն թողնում և չեն թողնի ռազմական գործողություններ ծավալելու միջոցով մեզ զրկել խաղաղ զարգացման հնարավորությունից, ոչ ոք չի կասկածում, այդ թվում նաև ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահները:

Բայց, որ հակառակորդի ռազմական նկրտումները լեգիտիմացնելու, ուստի և մեր խաղաղ զարգացման հեռանկարները ակնհայտ սպառնալիքի տակ դնելու նախաձեռնությամբ հանդես կգան հայաստանյան իշխանությունները, անսպասելի էր ոչ միան մեզ համար, համոզված եմ նաև միջազգային խաղացողնեևրի համար, այլև մեր ոխերիմ հարևանի համար:

«Արցախը Հայաստան է և վերջ» արտահայտությունը, ըստ էության, դրսում շատերի կողմից ընկալվեց և մեկնաբանվեց որպես ղարաբաղյան հակամարտության առարկայի հայկական կողմի «իրական ընկալման գաղտնազերծում», այն է՝ Հայաստանի իշխանությունը Արցախը դիտում է հայաբնակ տարածք իր կազմում: Այդ բանաձևումով ստացվում է, որ հայաստանյան իշխանությունները ղարաբաղյան հակամարտությունը դիտարկում են որպես տարածքային վեճ՝ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև, ճիշտ այնպես, ինչպես տարիներ շարունակ հակամարտությունը փորձում է ներկայացնել Ադրբեջանը:

Ուստի, այդ մի հայտարարությամբ մենք ոչ միայն զրոյացրեցինք մեր իսկ կողմից առաջ քաշած թեզը՝ «Արցախը պետք է վերադառնա բանակացային սեղանի շուրջ որպես հակամարտության ինքնուրույն և լիարժեք կողմ», ոչ միայն արժեզրկեցինք հակամարտության խաղաղ կարգավորման առնչությամբ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ երկրների ղեկավարների մինչ այս ընդունած բոլոր հայտարարությունները (դրանցում որպես հակամարտության խաղաղ կարգավոորման սկզբունք պարտադիր նշվում է նաև Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքը), այլև, ըստ էության, միացանք ղարաբաղյան հակամարտության առարկայի վերաբերյալ պաշտոնական Բաքվի դիրքորոշմանը՝ դրանով իսկ լեգիտիմացնելով հակամարտությունը ռազմական ճանապարհով լուծելու վերջինիս նկրտումները:

Ավելին, իր այդ «նոր դիրքորոշմամբ» Հայաստանը, կարծես, խլեց Ադրբեջանից բանակցային գործընթացի ապակառուցողական մասնակցի «տիտղոսը»՝ դրանով իսկ զրոյացնելով բանակցություններում տարիների ընթացքում ձևավորված հայկական կողմի դիրքային առավելությունը: Հենց այդ են փաստում BBC-ի լրագրողի հարցադրումները արտգործնախարար Մնացականյանին և, առանց սխալվելու հավանականության կարող ենք պնդել, որ նշյալ լրագրողը արտահայտում է մեր շատ միջազգային գործընկերների ընկալումները:

Այսինքն ստացվում է, որ Հայաստանը, որին, հանրային կյանքը առողջացնելու, տնտեսության շեշտակի զարգացումն անշրջելի դարձնելու, պաշտպանունակությունը անհրաժեշտ մակարդակի բարձրացնելու նպատակով անհրաժեշտ խորքային բարեեփոխումներ իրականացնելու համար օդի ու ջրի պես խաղաղություն է անրաժեշտ, կամա թե ակամա ինքն է նպաստում լարվածության խորացմանը՝ ընդհուպ մինչև ռազմական առճակատումը:

Այս ամենն այնքան պարադոքսալ է և միաժամանակ այն աստիճանի մտահոգիչ, որ չես ուզում հավատալ:

Առավել քան ակնհայտ է, որ իրերի վիճակը պահանջում է հայկական կողմից անհապաղ դիվանագիտական ծավալուն ջանքերի գործադրում՝ իրավիճակը շտկելու համար:

Հետո ուշ կլինի:

Խոսրով Հարությունյանի ֆեյսբուքյան էջից