Շատերը միամտաբար մտածում են, որ 21-րդ դարում մարդիկ ավելի տոլերանտ և ավելի քաղաքակիրթ են դարձել, հետևաբար բռնություններն ու պատերազմները ավելի քիչ են, և այսօր մարդկությունը առավել քան երբեէ անվտանգ է ապրում:

Սակայն ստատիստիկան ու փաստերը լրիվ այլ բաների մասին են խոսում. պարզվում է ժամանակի հետ ագրեսիան ավելի ու ավելի է մեծանում աշխարհում, պատերազմները ավելի ու ավելի են ինտենսիվանում: Իհարկե, շնորհիվ միջուկային զենքի առկայության, համաշխարհային էլիտաները առայժմ կարողանում են այնպես անել, որպեսզի այդ զենքերից ունեցող գերտերությունները ձեռնպահ մնան միմյանց հետ ուղիղ պատերազմելուց, սակայն դա չի նշանակում, որ մի գեղեցիկ օր ականատեսը չենք լինի նաև միջուկային պատերազմի:

Ինչևէ, առայժմ դա չկա, բայց աշխարհի հզորները միևնույն է անընդհատ պատերազմում են միմյանց դեմ, ու դա անում են ուրիշ ավելի թույլ երկրների և տարաբնույթ ռազմաքաղաքական միավորումների ձեռքերով՝ հիբրիդային պատերազմների, ինչպես նաև լայնամասշտաբ ռազմական գործողությունների տեսքով: Սիրիա, Եմեն, Լիբիա, Աֆղանստան, Իրաք և այլն, այս շարքը կարելի է թվել ու թվել:

Թուրքիան երեկ, թքած ունենալով աշխարհի կարծիքի վրա, ներխուժեց Սիրիայի այն հատվածը, որը իբրև թե ԱՄՆ-ի պատասխանատվության ներքո էր․ էրդողանին հաղթական պատերազմ է հարկավոր, նա ու իր կուսակցությունը վարկանիշի հետ կապված խնդիրներ ունեն: Մյուս երկրների ու ուժային կենտրոնների առաջնորդները նույնպես այդ տրամաբանության մեջ են գործում՝ սեփական անձի կամ նեղ կորպորատիվ շահերը բարձր դասելով ամեն ինչից, այսօր աշխարհի հզորները պատրաստ են հեղել միլիոնավոր անմեղ մարդկանց արյունը, այդ մարդիկ մատերիալիստական դաստիարակությամբ, կեղծավոր, նյութապաշտ ու անաստված հրեշներ են, որոնք թքած ունեն անպաշտպան մարդկանց վրա, նրանք առանց խղճի խայթ զգալու այդ մարդկանց կկոտորեն, այնուհետև նրանց ոսկորների վրա սրտաճմլիկ ճառեր կարտասանեն ու այդպես շարունակ:

Եվ ահա այս ամեն ինչը քաջ գիտակցելով՝ Հայաստանում իշխանության եկած թավշյա խունտան մարդկանց մեջ ամեն գնով ապազգայնություն է քարոզում, հիշո՞ւմ եք Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ժամանակին ասում էր՝ մեր պաշտպանվածությունը մեր անպաշտպանության մեջ պիտի լինի, փաստորեն մարդը փափագում էր հայոց երկրորդ ցեղասպանությունը տեսնել, հիմա այդ մարդու թավշյա հոգեզավակները, կարծես թե, այդ մարդու կիսատ թողած գործն են շարունակում ու ամեն կերպ մեր երիտասարդության ուղեղներն են լվանում նույն պացիֆիստական զառանցանքներով: Պատկերացնո՞ւմ եք բարդագույն ռեգիոնում գտնվող և արյունարբու թշնամիներով շրջապատված Հայաստանում՝ իշխանությունները մարդկանց մեջ ապազգայնություն, նյութապաշտություն, այլասերվածություն ու պոռնկաբարո վարքագիծ են ներարկում, ֆեմինիզմ ու գենդեռազահրումար են խաղացնում, կռվող տղերքին են հալածում ու վարկաբեկում. այդ դեպքում բնական հարց է առաջանում, արդյոք այս իշխանությունները արտաքին թշնամիների համա՞ր չեն անում այդ ամենը, չէ՞ որ դրանով նրանք մեր հասարակությանը նախապատրաստում են, մոտալուտ և անխուսափելի պատերազմի բռնկման դեպքում ուղղակի անասունի նման մորթվելուն:

Հա ու վերջում ասեմ, որ միայն կատարյալ ապուշը սա չի հասկանում, մնացած բոլոր նորմալ մարդիկ այս ամենը չտեսնված հասկանում են, ու վաղը չէ մյուս օրը այս հարցերը դնելու են արդեն իշխանությունը կորցրած թավշյա ընկերների դեմ:

Թորոս Ալեքսանյան

Աղբյուրը՝ Politeconomy.org