Հայաստանը երկար ժամանակ դարձել է մեկ դերասանի թատրոն
Հայաստանը երկար ժամանակ դարձել է մեկ դերասանի թատրոն... Գումարած մի հազար հոգի զանազան «մասսավիկներ» և 3,5 միլիոն հանդիսատես՝ հիպնոսացածներ, ահաբեկիչներ, երազողներ, հուսախաբներ, անտարբերներ, դիտորդներ, բարկացածներ, դժգոհներ, իրատեսներ և անհաշտ մարտնչողներ:
Իսկական քաղաքական աջաբսանդալ, կոնգլոմերատ կամ անհասկանալի խյուս...
Արագ պարզեցում է պետք, զտում, ինքնամաքրվում ու միասնականություն: Դիտորդները հոգնել են այդ թատրոնից էլ, ներկայացումից էլ, դերասանից էլ, նրան ծափահարողներից էլ...
Հայաստանը երկար ժամանակ դարձել է մեկ դերասանի թատրոն
Հայաստանը երկար ժամանակ դարձել է մեկ դերասանի թատրոն... Գումարած մի հազար հոգի զանազան «մասսավիկներ» և 3,5 միլիոն հանդիսատես՝ հիպնոսացածներ, ահաբեկիչներ, երազողներ, հուսախաբներ, անտարբերներ, դիտորդներ, բարկացածներ, դժգոհներ, իրատեսներ և անհաշտ մարտնչողներ:
Իսկական քաղաքական աջաբսանդալ, կոնգլոմերատ կամ անհասկանալի խյուս...
Արագ պարզեցում է պետք, զտում, ինքնամաքրվում ու միասնականություն:
Դիտորդները հոգնել են այդ թատրոնից էլ, ներկայացումից էլ, դերասանից էլ, նրան ծափահարողներից էլ...
Ռոբերտ Մելքոնյանի ֆեյսբուքյան էջից