Շատ ողբերգական կերպար է, այնուամենայնիվ, էս Նիկոլ Փաշինյանը։
Ինչ անում ու ասում է` իր դեմ է շուռ գալիս. «խիյարը» թարս է բուսնում, «կուկուռուզն» էլ` հակառակ կողմից։
Ուզում է` լավ լինի, ստացվում է` ինչպես միշտ։ Այսինքն` վատ։ Շատ վատ։
Ինչ սկսում է` կիսատ է թողնում, ոչ մի բան մինչեւ վերջ չի կարողանում հասցնել։
Ինչին ձեռք է տալիս` սրտին թթվում է, գլխին` փորձանք դառնում. տակից չի կարողանում դուրս գալ` Մանվելի «տուշոնկեքից» ու Քոչարյանի «սահմանադրական կարգը տապալելու» պղպջակից սկսած, վերջացրած Ամուլսարի հանքավայրը փակել-բացելու անլուծելի դարձող թնջուկով, Ստամբուլյան կոնվենցիան վավերացնել-չվավերացնելու «ծանր երկընտրանքով» եւ Ղարաբաղի հարցը բոլորի` Հայաստանի, Արցախի, Ադրբեջանի համար հավասարապես ընդունելի տարբերակով լուծելու ֆանտաստիկ թեզով։
Դե, նա էլ մխիթարություն է փնտրում վիրտուալ իրականության մեջ. փորձում է «մանթրաժից» դուրս գալ` ֆեյսբուքներում անկապ գրառումներ անելով «չծխող մարզպետների», Սեւանում հանգստացող բազմահազար «պողոսների», շոկոլադի արտահանման «աննախադեպ» աճի, թանգարանային «բումի», «հեղափոխական» այլ փոփոխությունների մասին, որոնք տարվա վերջում կամփոփվեն ու կմատուցվեն հանրությանը՝ որպես «100 եւ ավելի փաստ», որ Նիկոլի թվի Հայաստանում կյանքը ռ-էվոլյուցիոն վերելք է ապրել եւ ապրում։
Մի՛ կրակեք Նիկոլի վրա. նա կառավարում է՝ ինչպես կարող է...

Լիլիթ Պողոսյանի ֆեյսբուքյան էջից