24.12.2024 ● 16:15
24.12.2024 ● 12:35
24.12.2024 ● 12:20
19.08.2019 ● 10:02
31 տարի առաջ մեկը պահանջում էր փակել «Նաիրիտը», որպեսզի էկոլոգիական աղետ չլինի։ Հետո պարզվեց, որ աղետ չկար, բայց արդեն ուշ էր։
. . .
11 տարի առաջ մեկը երեխայի կոշիկ ցույց տվեց ու հայտարարեց, որ երեխա են սպանել։ Հետո պարզվեց, որ չեն սպանել, բայց արդեն ուշ էր։
1 տարի առաջ հարթակ բարձրացրեցին Ռոբերտ Աբաջյանի պապիկին։ Հետո պարզվեց, որ խաբել են ու դա ֆեյք պապիկ էր, բայց արդեն ուշ էր։
30 տարի առաջ որոշեցին փակել ատոմակայանը, որպեսզի լավ լինի։ Փակելուց հետո հասկացան, որ շատ վատ է, բայց արդեն ուշ էր։
Մեկն առաջարկում է քիրվայություն անել ու լավ ապրել (Արցախի հանձնման գնով)։ Չարժե լսել նրան, քանզի հետո ոչ թե ուշ կլինի, այլ՝ աղետ։
Այսօր ես պաշտպանյալին առաջարկում եմ չգնալ Կերենսկու ճանապարհով, քանզի վաղն արդեն ուշ կլինի։
Ոմանք քայլն անում են, հետո են մտածում, բայց արդեն ուշ է լինում։
Այսօր ոմանք դեռ հավատում են պաշտպանյալի ստերին, բայց սթափվելու և խելքի գալու համար դեռ ուշ չէ։
Ինձ ավելի շատ հետաքրքրում է «հետո»–ն, քանզի «հիմա»–յի հարցը պաշտպանյալը լուծում է սեփական քայլերով։
Անդրանիկ Թևանյանի ֆեյսբուքյան էջից
24.12.2024 ● 13:15
Երևանցիների վստահության քվե չստացածները թանկացնելով Կարմիր գծերը, թանկացնելով քաղաքային տրանսպորտը, թանկացնելով տեղական տուրքերի ու վարձավճարների չափերը` կարծես վրեժ են լուծում ու մուռ հանում։
24.12.2024 ● 00:22
Նախկին աշխարհակարգի հիմնական սկզբունքը՝ սահմանների անխախտելիությունն, այլևս չի գործում, դրան զուգահեռ կրոնը նորից մուտք է գործում մեծ քաղաքականություն:
23.12.2024 ● 21:10
Բանակցությունները մշտապես ընթացել են կա՛մ Արցախը Հայայստանին միանալու, կա՛մ Արցախի անկախացման շուրջ։
23.12.2024 ● 16:25
Ժողջանի ականջներին հաճո են տեսարանները, սուտը, և երկրի համար այս օրհասական պահին դեմոնիզացիայի հերթական տեսարաններով անհրաժեշտ է խլացնել ու շեղել իրական օրակարգերը։
23.12.2024 ● 15:24
Կրճատված մեկ ժամը, միևնույն է, աշխատողը ծախսելու է խցանումներում:
23.12.2024 ● 13:12
Արցախի ժողովուրդը ստանալու էր իր քաղաքական ճակատագիրը քվեարկությամբ որոշելու իրավունք։
24.12.2024 ● 15:56
24.12.2024 ● 15:00
24.12.2024 ● 14:41
24.12.2024 ● 14:06
24.12.2024 ● 12:26
24.12.2024 ● 12:15
24.12.2024 ● 12:05
24.12.2024 ● 12:00
24.12.2024 ● 11:47
24.12.2024 ● 11:33
24.12.2024 ● 10:06
24.12.2024 ● 10:00
24.12.2024 ● 00:31
24.12.2024 ● 00:25
23.12.2024 ● 22:36
23.12.2024 ● 22:33
23.12.2024 ● 18:22
23.12.2024 ● 17:15
23.12.2024 ● 16:23
23.12.2024 ● 15:14
23.12.2024 ● 13:43
23.12.2024 ● 13:26
23.12.2024 ● 12:32
23.12.2024 ● 11:01
23.12.2024 ● 10:50
23.12.2024 ● 10:41
23.12.2024 ● 10:03
Հայի հետին խելքի մասին
31 տարի առաջ մեկը պահանջում էր փակել «Նաիրիտը», որպեսզի էկոլոգիական աղետ չլինի։ Հետո պարզվեց, որ աղետ չկար, բայց արդեն ուշ էր։
. . .
11 տարի առաջ մեկը երեխայի կոշիկ ցույց տվեց ու հայտարարեց, որ երեխա են սպանել։ Հետո պարզվեց, որ չեն սպանել, բայց արդեն ուշ էր։
. . .
1 տարի առաջ հարթակ բարձրացրեցին Ռոբերտ Աբաջյանի պապիկին։ Հետո պարզվեց, որ խաբել են ու դա ֆեյք պապիկ էր, բայց արդեն ուշ էր։
. . .
30 տարի առաջ որոշեցին փակել ատոմակայանը, որպեսզի լավ լինի։ Փակելուց հետո հասկացան, որ շատ վատ է, բայց արդեն ուշ էր։
. . .
Մեկն առաջարկում է քիրվայություն անել ու լավ ապրել (Արցախի հանձնման գնով)։ Չարժե լսել նրան, քանզի հետո ոչ թե ուշ կլինի, այլ՝ աղետ։
. . .
Այսօր ես պաշտպանյալին առաջարկում եմ չգնալ Կերենսկու ճանապարհով, քանզի վաղն արդեն ուշ կլինի։
. . .
Ոմանք քայլն անում են, հետո են մտածում, բայց արդեն ուշ է լինում։
. . .
Այսօր ոմանք դեռ հավատում են պաշտպանյալի ստերին, բայց սթափվելու և խելքի գալու համար դեռ ուշ չէ։
. . .
Ինձ ավելի շատ հետաքրքրում է «հետո»–ն, քանզի «հիմա»–յի հարցը պաշտպանյալը լուծում է սեփական քայլերով։
Անդրանիկ Թևանյանի ֆեյսբուքյան էջից