Գնացել Արցախում՝ Ստեփանակերտի Վերածննդի հրապարակում արցախցուն, ղարաբաղցուն, սահմանապահին, եւ երկիր պահող ժողովրդին, թուրքի կողքին ապրելով շատ ավելի հայ մնացած հային բացատրում է, թե ինչ է նշանակում հայ լինել․․․ խելքիդ ձյուն գա, տեղը չես բերում, այ տղա, էդ հրապարակը միացում է տեսել, Արցախի խնդրի դուխով եւ հերոսաբար լուծում է տեսել, պատերազմ է տեսել ու հաղթել է․․․ Մի բաժակ ջուր խմի, ձայն էլ չունես՝ ե՛ւ ուղղակի, ե՛ւ անուղղակի իմաստներով․․․․

Սուտ ես խոսում, նորից, էն էլ ինչ սուտ, ասում ես՝ 1988-ին այս հրապարակում հավաքված մարդիկ չէին հավատում, որ հնարավոր է Արցախը ազատագրել, ամոթ եւս մեկ անգամ, սուտ ես ասում, ախր դու ուր էիր, դու ինչ էիր, այո՛, հենց 88-ին Ստեփանակերտի Վերածննդի հրապարակում հավաքած մարդիկ ոչ միայն հավատում էին, ավելին՝ համոզված էին, որ Արցախը պիտի ազատ լինի եւ ինքնորոշվելու իրավունք ունի, համոզված էին եւ ինքնորոշվեցին, ազատագրվեցին եւ ազատ են այսօր, էս ուր ես գնացել եւ ինչ ես խոսում, տեղը չես բերում, Արցախը հանգիստ թող․․․

Համահայկական ստախոս եւ համահայկական դատարկախոս:

Մարգարիտ Եսայանի ֆեյսբուքյան էջից