Թե բա՝ դու հանճար ես, դու տաղանդ ես:

Է, հա, դա հասկացանք, իսկ պետությունն ի՞նչ միջավայր է ստեղծում այդ տաղանդի դրսևորման համար:
Եվ, որ ամենակարևորն է, մենք՝ որպես պետություն, աշխարհում ի՞նչ արժեք ենք ուզում և կարողանալու ստեղծել (թե՞ մնում ենք ռեսուրս պետություն), ինչի շուրջ և ուղղությամբ մարդը կզարգացնի և ի ցույց կդնի իր տաղանդը:

Սրանք այն հարցերն են, որոնց ներկայիս իշխանությունները պատասխան չունեն և չեն էլ կարող ունենալ: Մի պարզ պաճառով` իրենց իսկ նշած տաղանդից իրենք չունեն։

Եվ, հետևաբար, քանի դեռ մենք չենք հասկանում, թե որպես պետություն աշխարհում ինչ դեր ենք ուզում ստանձնել, ինչ բարիք և արժեք ենք ստեղծելու, մենք մնալու ենք այլ պետությունների զարգացումը սնող ռեսուրս պետություն: Եվ, հետևաբար, հետզհետե վերացող` ձուլվող պետություն:
Իսկ այս պայմաններում կորզող համակարգերը հեշտությամբ զարգանում են, որոնք պետությունը ծառայեցնում և շարունակելու են ծառայեցնել օտարների բարեկեցությանն ու հարստացմանը:

Հովհաննես Ավետիսյանի ֆեյսբուքյան էջից