Նիկոլ Փաշինյանն իր լրագրողական ու քաղաքական գործունեությունն իրականացրել է քիրվայական միջավայրում։ Նրա մտածողությունը, ավելի ճիշտ՝ աշխարհընկալման պարզունակ «շտամպները» և քաղաքական խեղաթյուրված կարծրատիպերը ձևավորվել են 1–ին նախագահի ու նրան կից դաշտում։

Ճիշտ է, Փաշինյանն իր ոճին հավատարիմ «իքս» պահին «քցեց» իր քաղաքական «պապային»՝ Լևոն Տեր–Պետրոսյանին, ու միջնորդավորված ձևով «երկխոսացվեց» նախորդ իշխանությունների կողմից, բայց, միևնույն է, նրա պատկերացումները մնացին լևոնական տիրույթում։

Ի՞նչն է միավորում Տեր–Պետրոսյանին ու Փաշինյանին

2018–ին տեղի ունեցած հեղափոխությունից հետո ձևավորված իշխանությունը ձևով նիկոլական է, իսկ բովանդակությամբ՝ տերպետրոսյանական։ Գաղափարազուրկ և «իզմ»–ազուրկ Փաշինյանի դեպքում այլ բան չէր էլ կարող ստացվել։

Փաշինյանն այժմ դարձել է 1998–ին ու 2008–ին տեղի ունեցած քաղաքական իրադարձությունների խմբագրման և հաշվեհարդարի մանիպուլացվող գործիքը։ Նա հիմա Տեր–Պետրոսյանի քաղաքական փաստաբանն է։

Լևոն Տեր–Պետրոսյանն ու Նիկոլ Փաշինյանն այժմ նույն նավակի մեջ են և համատեղ են երկրում քաոս ստեղծում՝ անկախ այն հանգամանքից, որ «ժողովրդի» վարչապետը պաթոլոգիկ էգոիստ է ու միանձնյա իշխանություն սիրող։

Տեր–Պետրոսյանն ու Փաշինյանն ատում են միմյանց (1–ին նախագահին ակնհայտորեն նյարդայնացնում է այն հանգամանքը, որ Նիկոլը, որին ինքը առավելագույնս տեսնում էր հանրահավաքների «դիջեյի» կարգավիճակում, այժմ դարձել է երկրի ղեկավար), բայց ընդհանուր վտանգն ու ապագայի հանդեպ վախը ստիպել են սրանց մի կողմ դնել հոգեբանական բարդույթներն ու միավորվել։

1–ին նախագահը հասկանում է, որ Փաշինյանի քաղաքական կործանումը (որն, ի դեպ, անխուսափելի է) նաև իրենն է լինելու։ Փաշինյանն էլ հասկանում է, որ ձևականությունների ու բարդույթների ժամանակը չէ, և պետք է դիմել լևոնական կադրերի օգնությանը։ Արդյունքում՝ տեղի է ունեցել չհայտարարված քաղաքական ամուսնություն, ավելի ստույգ՝ մոլորյալ զավակի վերադարձը քիրվայականության որջ։

Հանրությանն այստեղ էլ է խաբել Նիկոլ Փաշինյանը։ Նա հեղափոխության օրերին հայտարարել է, որ նոր էջ է բացում, բայց վերադարձել է «հնագույն» Հայաստանին՝ հեղափոխության արդյունքները ծառայեցնելով Տեր–Պետրոսյանին ու նրա թիմակիցներին քրեաքաղաքական առումով մաքրելուն և հին հաշիվները փակելուն։

Այդ երկուսին միավորում է նաև համատեղ գործած հանցանքը։ Խոսքը 2008–ի մարտի 1–ին տեղի ունեցածի ու 10 զոհի մասին է։ Նրանք բախման տարան ամբոխին, որպեսզի լուծեն իշխանության գալու խնդիրը։

Տեր–Պետրոսյանը 2008–ի մարտի 1–ին որպես «թամադա» էր օգտագործում Նիկոլին, իսկ վերջինս էլ հաճույքով կատարում էր այդ դերը։ Բայց հենց պարզվեց, որ սահմանադրական կարգի տապալում չի ստացվում, Նիկոլը ծլկեց դեպքի վայրից, իսկ 1–ին նախագահը հանգիստ քնեց «Թող լիքը զոհ չպահանջվի ինձնից բացի» ծրագրի շրջանակներում։

Լևոնական «тройка»–ն

Փաշինյանին ստեղծված իրավիճակում կադրեր են պետք։ Լևոնական կադրեր, որոնք կկատարեն բաներ, որոնք չի կարող և չի ուզենա կատարել իր քայլարած թիմակիցների ճնշող մեծամասնությունը։

Պատահական չէ, որ լևոնական արեալի մարդիկ տարածվում ու մետաստազներ են տալիս պետական կառավարման ու իշխանամետ տեղեկատվական համակարգերում։

Տեղեկատվական դաշտում Հ1–ը հանձնվել է «օրթոդոքս» լևոնականներ Արա Շիրինյանին ու Տիգրան Պասկևիչյանին։ Փաշինյանի մամլո խոսնակ է նշանակվել մոլի լևոնական Վլադիմիր Կարապետյանը։

Լևոնական «тройка»–ն, սակայն, վերը նշված երեքը չեն։ «Тройка»–ն գործում է այլ դաշտում՝ փորձելով մաքրել լևոնանիկոլական իշխանությունը մարտի 1–ի մեղքերից ու հանցանքներից։ Այդ «тройка»–ի անդամներն են տխրահռչակ Անդրանիկ Քոչարյանը, ոչ պակաս տխրահռչակ Վահե Գրիգորյանը և ընտրակեղծիքների հիմնադիր–տեխնոլոգ Գագիկ Ջհանգիրյանը։ Այս երեքի վրա ամենակեղտոտ ֆունկցիաներն են դրված։ Մեկը «Իմ քայլով» պատգամավոր ու ԱԺ հանձնաժողովի նախագահ է դարձել և պատրաստվում է քաղաքական շահարկման ու առևտրի առարկա դարձնել 2016–ի ապրիլյան քառօրյա պատերազմի զոհերին։ Մյուսին քաղաքականապես անողնաշար Արմեն Սարգսյանի ձեռամբ ուզում են գործուղել Սահմանադրական դատարան՝ մեր երկրում ֆաշիստական ոճի բռնապետական ռեժիմի կառուցմանը «սահմանադրական» տեսք տալու համար։ Դե, իսկ երրորդին՝ Գագիկ Ջհանգիրյանին, դեռ կարգավիճակ չեն տվել, բայց նա թեմայի մեջ է։

1995–ի ընտրակեղծիքների գլխավոր ճարտարապետ Ջհանգիրյանն այնքան է ինտեգրված Փաշինյանի թիմում և այնքան է մխրճված իշխանական «մուտիլովկաների» մեջ, որ նախորդ և ներկա իշխանությունների (ինչպես նաև «անողնաշար» նախագահ աշխատող Արմեն Սարգսյանի՝ կոմերցիոն առումով, անշո՛ւշտ) սպասարկու «1in.am»–ի տաղավարում անդրադառնալով ՀՀ 2–րդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանին, այսպես կոչված, «Մարտի 1»–ի գործին ու ՍԴ–ում սպասվող զարգացումներին՝ հայտարարել է հետևյալը. «ՍԴ-ն ժամանակ է տալիս դատավորի սխալն ուղղելու, իր մոտ գործի քննությունը հետաձգում է, որպեսզի վերաքննիչը կարողանա այդ ընթացքում որոշում կայացնել: Բայց ես կարծում եմ՝ ՍԴ-ում այդ գործը չի քննվի, փակագծերը հիմա չեմ բացում: Համենայնդեպս, այս կազմով ՍԴ-ն Քոչարյանի գործը չի քննի»։

Ջհանգիրյանը թափանցիկ ակնարկ է անում, որ տիրապետում է ներքին տեղեկատվության և գիտի, թե ինչ է լինելու ՍԴ–ում, և ինչպիսի կազմ է այն հետագայում ունենալու։

Հարց է առաջանում, թե որտեղի՞ց լևոնական ժամանակների ընտրակեղծարարության գործիք ու օդիոզ նախկին զինդատախազին այդպիսի տեղեկատվություն։ Ո՞վ է նա, որ տիրապետում է «փակագծերում» առկա զարգացումներին։ Պատասխանը շատ պարզ է՝ լևոնանիկոլական իշխանությունը ներքին կարգով պլանավորում է ապօրինություններն ու իշխանության ամբողջական բռնազավթման գործընթացները, իսկ Նիկոլի ֆորմալ թիմակիցներին ու, մասնավորապես, ԱԺ «Իմ քայլը» խմբակցությանը վերապահված է գագիկջհանգիրյանների ու վահեգրիգորյանների մասնակցությամբ ընդունած որոշումների դակիչի անպատվաբեր ֆունկցիան։

Հայկ Ուսունց