Ամենակարող անցումային արդարադատության մասին հեքիաթներն այս իշխանություններին պետք են՝

1. սեփական իշխանության ամրապնդման և ընդդիմախոսների դեմ պայքարելու համար,

2. հօգուտ իշխանավորների ու նրանց մերձավոր նեղ շրջապատի սեփականության վերաբաշխման համար,

3. սեփական ապաշնորհ կառավարումն այլ երևույթով բացատրելու և հանրությանը միֆերով կերակրելու համար (ա՛յ, կլինի անցումային արդարադատություն, կյանքը կդառնա մեղր, թե չէ չենք կարողանում նորմալ աշխատել, քանզի ժողովրդի իշխանությունը չի հաստատվել դատարաններում (հետագայում՝ բանկերում, մասնավոր հիմնարկներում և այլն))։

Ի դեպ, անցումային արդարադատության կարիք լինելու է, բայց իշխանափոխությունից հետո։ Քանզի սրանց արածներն առանց անցումային արդարադատության հնարավոր չի լինելու շտկել։

Անցումային արդարադատությամբ հանրային համերաշխություն պետք է հաստատել, այլ ոչ թե «վհուկների որս» և հանրության պառակտում կազմակերպել։ Բայց սա հետագայում։ Հիմա պետականության փլուզումներ թույլ չտալու կամ դրանք հնարավորինս մեղմելու փուլն է։

Հ.Գ.։ Հետաքրքիր է՝ ինչքա՞ն գումար ու այլ ռեսուրսներ պետք է ծախսեին մեր հարևան, բայց ոչ բարեկամ երկու պետությունները, որ Հայաստանում նման իրավիճակ ստանային։

Համոզված եմ, որ ինչքան էլ ծրագրեին ու ինչքան էլ ծախսեին, այսպիսի արդյունք չէին ունենա։

Անդրանիկ Թևանյանի ֆեյսբուքյան էջից