Հիմք ընդունելով Հայաստանի անկախության մասին 1990 թ. օգոստոսի 23-ի, ԼՂՀ հռչակման մասին 1991թ. սեպտեմբերի 2-ի հռչակագրերը և արձանագրելով Արցախի ինքնիշխանության հռչակման ու դրան հաջորդած գործընթացի օրինականությունն ու համապատասխանությունը միջազգային և ներպետական իրավական կառուցակարգերին,
հարգելով Արցախի ժողովրդի՝ սեփական իշխանությունները ձևավորելու անօտարելի իրավունքը,
հաստատելով հավատարմությունը Միավորված ազգերի կազմակերպության կանոնադրության նպատակներին, սկզբունքներին եւ Հելսինկյան եզրափակիչ ակտին,
կարեւորելով միջազգային իրավունքի եւ, մասնավորապես, ՄԱԿ-ի կանոնադրության՝ միջազգային խաղաղության, անվտանգության և մարդու իրավունքների պաշտպանության հարցերի փոխկապակցվածությունն ու անքակտելիությունը,
հաշվի առնելով, որ Ադրբեջանի կողմից Արցախի շրջափակումը և իբրև միջազգային իրավունքի սուբյեկտ նրա ճանաչված չլինելու հանգամանքը էապես սահմանափակում են Արցախի Հանրապետությունում մարդու իրավունքների ու ազատությունների լիարժեք իրացումը,
համոզված լինելով, որ՝
– Ղարաբաղյան հիմնախնդրի հանգուցալուծման և տարածաշրջանում կայուն խաղաղության, անվտանգության ապահովման երաշխիքը ժողովուրդների իրավահավասարության և ինքնորոշման իրավունքի անվերապահ կիրառումն է,
– Արցախի Հանրապետության միջազգային ճանաչման գործընթացը համազգային առաջնահերթություն է,
– հակամարտության չկարգավորված վիճակը ոչ մի կերպ չի կարող կաշկանդել այդ տարածքներում բնակվող մարդկանց հիմնարար իրավունքներն ու ազատությունները,
նկատի ունենալով՝
– 1994 թ. մայիսի 12-ից հրադադար հաստատելու մասին Լեռնային Ղարաբաղի, Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև կնքված համաձայնագրով և հրադադարի անժամկետ ռեժիմը ամրագրող հետագա եռակողմ համաձայնագրերով ձեռք բերված պարտավորություններն ամրապնդելու անհրաժեշտությունը,
– 1994 թ. Բուդապեշտում կայացած ԵԱՀԿ գագաթաժողովի որոշմամբ ամրագրված լիարժեք եռակողմ բանակցային ձևաչափի վերականգնման առաջնահերթությունը,
– Հայաստանի հանձնառությունը՝ երաշխավորելու Արցախի ժողովրդի անվտանգությունն ու ինքնորոշման իրավունքի իրացումը և անվտանգության ապահովման հետ կապված հարցերում համաձայնեցված գործողությունների անհրաժեշտությունը,
– 2016 թ. ապրիլյան պատերազմական գործողություններից հետո հրադադարի ռեժիմի վերահսկման վերաբերյալ «Վիեննա-Սանկտ Պետերբուրգ-Ժնև» օրակարգի և այդ շրջանակներում ձեռք բերված համաձայնությունների խափանումը, Ադրբեջանի կողմից խաղաղ կարգավորման միջազգայնորեն ընդունված նորմերից փաստացի հրաժարումը, ինչպես նաև պատերազմը վերսկսելու նրա շարունակական սպառնալիքները,
– բանակցային գործընթացի լիարժեքության և արդյունավետության ապահովման առումով Արցախի Հանրապետության լիիրավ մասնակցության անխուսափելիությունը,
– բանակցային գործընթացում Արցախի Հանրապետության անկախ կարգավիճակի, նրա տարածքային ամբողջականության վերականգնման և անվտանգության հետ կապված հարցերի լուծման առաջնահերթությունը,
– Ադրբեջանի կողմից Արցախի շրջափակման և մեկուսացման քաղաքականությանը հակազդելու անհրաժեշտությունը,
– մարդու հիմնարար իրավունքների իրացման, անվտանգության, ռազմական համագործակցության, արտաքին քաղաքական գործունեության և բազմաթիվ այլ բնագավառների հետ կապված Հայաստանի և Արցախի Հանրապետությունների իրավահարաբերությունների՝ մինչ օրս լիարժեք կարգավորված չլինելու հանգամանքը, ինչպես նաեւ մինչև հակամարտության վերջնական խաղաղ կարգավորումը Հայաստանի Հանրապետության և Արցախի Հանրապետության իրավապայմանագրային հարաբերությունները նոր մակարդակի բարձրացնելու անհրաժեշտությունը.
«Հայասան-Արցախ ռազմավարական դաշինք» ֆորումը, ի պաշտպանություն այս դաշինքի պատշաճ իրավական ամրագրման,
– նախաձեռնում է համահայկական աջակցություն ապահովելու գործընթաց,
– ձևավորում է այդ աշխատանքները կազմակերպող մարմին և
– կոչ է անում Հայաստանի Հանրապետության և Արցախի Հանրապետության օրենսդիր և գործադիր իշխանության մարմիններին՝ համապատասխան քայլեր ձեռնարկել հնարավորինս սեղմ ժամկետներում իրավապայմանագրային հարաբերությունների բացը լրացնելու և համապարփակ համագործակցության պայմանագիր կնքելու ուղղությամբ»։
Համահայկական աջակցության գործընթաց է սկսվում
Ստեփանակերտում գումարված «Հայաստան-Արցախ ռազմավարական դաշինք» ֆորումի հռչակագիրը:
ՀՌՉԱԿԱԳԻՐ
Հիմք ընդունելով Հայաստանի անկախության մասին 1990 թ. օգոստոսի 23-ի, ԼՂՀ հռչակման մասին 1991թ. սեպտեմբերի 2-ի հռչակագրերը և արձանագրելով Արցախի ինքնիշխանության հռչակման ու դրան հաջորդած գործընթացի օրինականությունն ու համապատասխանությունը միջազգային և ներպետական իրավական կառուցակարգերին,
հարգելով Արցախի ժողովրդի՝ սեփական իշխանությունները ձևավորելու անօտարելի իրավունքը,
հաստատելով հավատարմությունը Միավորված ազգերի կազմակերպության կանոնադրության նպատակներին, սկզբունքներին եւ Հելսինկյան եզրափակիչ ակտին,
կարեւորելով միջազգային իրավունքի եւ, մասնավորապես, ՄԱԿ-ի կանոնադրության՝ միջազգային խաղաղության, անվտանգության և մարդու իրավունքների պաշտպանության հարցերի փոխկապակցվածությունն ու անքակտելիությունը,
հաշվի առնելով, որ Ադրբեջանի կողմից Արցախի շրջափակումը և իբրև միջազգային իրավունքի սուբյեկտ նրա ճանաչված չլինելու հանգամանքը էապես սահմանափակում են Արցախի Հանրապետությունում մարդու իրավունքների ու ազատությունների լիարժեք իրացումը,
համոզված լինելով, որ՝
– Ղարաբաղյան հիմնախնդրի հանգուցալուծման և տարածաշրջանում կայուն խաղաղության, անվտանգության ապահովման երաշխիքը ժողովուրդների իրավահավասարության և ինքնորոշման իրավունքի անվերապահ կիրառումն է,
– Արցախի Հանրապետության միջազգային ճանաչման գործընթացը համազգային առաջնահերթություն է,
– հակամարտության չկարգավորված վիճակը ոչ մի կերպ չի կարող կաշկանդել այդ տարածքներում բնակվող մարդկանց հիմնարար իրավունքներն ու ազատությունները,
նկատի ունենալով՝
– 1994 թ. մայիսի 12-ից հրադադար հաստատելու մասին Լեռնային Ղարաբաղի, Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև կնքված համաձայնագրով և հրադադարի անժամկետ ռեժիմը ամրագրող հետագա եռակողմ համաձայնագրերով ձեռք բերված պարտավորություններն ամրապնդելու անհրաժեշտությունը,
– 1994 թ. Բուդապեշտում կայացած ԵԱՀԿ գագաթաժողովի որոշմամբ ամրագրված լիարժեք եռակողմ բանակցային ձևաչափի վերականգնման առաջնահերթությունը,
– Հայաստանի հանձնառությունը՝ երաշխավորելու Արցախի ժողովրդի անվտանգությունն ու ինքնորոշման իրավունքի իրացումը և անվտանգության ապահովման հետ կապված հարցերում համաձայնեցված գործողությունների անհրաժեշտությունը,
– 2016 թ. ապրիլյան պատերազմական գործողություններից հետո հրադադարի ռեժիմի վերահսկման վերաբերյալ «Վիեննա-Սանկտ Պետերբուրգ-Ժնև» օրակարգի և այդ շրջանակներում ձեռք բերված համաձայնությունների խափանումը, Ադրբեջանի կողմից խաղաղ կարգավորման միջազգայնորեն ընդունված նորմերից փաստացի հրաժարումը, ինչպես նաև պատերազմը վերսկսելու նրա շարունակական սպառնալիքները,
– բանակցային գործընթացի լիարժեքության և արդյունավետության ապահովման առումով Արցախի Հանրապետության լիիրավ մասնակցության անխուսափելիությունը,
– բանակցային գործընթացում Արցախի Հանրապետության անկախ կարգավիճակի, նրա տարածքային ամբողջականության վերականգնման և անվտանգության հետ կապված հարցերի լուծման առաջնահերթությունը,
– Ադրբեջանի կողմից Արցախի շրջափակման և մեկուսացման քաղաքականությանը հակազդելու անհրաժեշտությունը,
– մարդու հիմնարար իրավունքների իրացման, անվտանգության, ռազմական համագործակցության, արտաքին քաղաքական գործունեության և բազմաթիվ այլ բնագավառների հետ կապված Հայաստանի և Արցախի Հանրապետությունների իրավահարաբերությունների՝ մինչ օրս լիարժեք կարգավորված չլինելու հանգամանքը, ինչպես նաեւ մինչև հակամարտության վերջնական խաղաղ կարգավորումը Հայաստանի Հանրապետության և Արցախի Հանրապետության իրավապայմանագրային հարաբերությունները նոր մակարդակի բարձրացնելու անհրաժեշտությունը.
«Հայասան-Արցախ ռազմավարական դաշինք» ֆորումը, ի պաշտպանություն այս դաշինքի պատշաճ իրավական ամրագրման,
– նախաձեռնում է համահայկական աջակցություն ապահովելու գործընթաց,
– ձևավորում է այդ աշխատանքները կազմակերպող մարմին և
– կոչ է անում Հայաստանի Հանրապետության և Արցախի Հանրապետության օրենսդիր և գործադիր իշխանության մարմիններին՝ համապատասխան քայլեր ձեռնարկել հնարավորինս սեղմ ժամկետներում իրավապայմանագրային հարաբերությունների բացը լրացնելու և համապարփակ համագործակցության պայմանագիր կնքելու ուղղությամբ»։