Քաղաքականության մեջ սթափ դատողություններ անելու համար անհրաժեշտ են մի շարք կանխավարկածներ։ Այդ կանխավարկածներից դուրս որևէ դատողություն արժեք չունի։

Քաղաքական պրեզումցիաներ

1. Քաղաքականության մեջ ցանկացած մարդու պետք է վերաբերվել վատ մարդ լինելու կանխավարկածով։

2. Հավատը քաղաքական կատեգորիա չէ։

3. Ցանկացած քաղաքական գործիչ կոռուպցիոներ է՝ ըստ կանխավարկածի։

4. Ցանկացած պոպուլիստ քաղաքական գործիչ ձեզ խաբում է։

5. Ժողովրդի անունից հանդես եկող ցանկացած գործիչ խաբեբա է։

6. Մեկ անգամ հանրությանը ստողը միշտ է սուտ խոսում։

Երբ հանրության մեծամասնությունն այդ պրեզումցիաներով է շարժվում, քաղաքականությունը մտնում է ռացիոնալ դաշտ և գործիչներին սկսում են դատել ըստ կոնկրետ քայլերի ու կոնկրետ արդյունքների։

Պրիմիտիվ հանրույթները կամ սիրում են, կամ էլ ատում։ Ցանկացած սթափ միտք հակասում է սիրո կամ ատելության զգացմունքին և բնականաբար՝ հակաժողովրդական է։

Կայացած ազգերը քաղաքական գործիչների հետ հարաբերվելուց փայտը ձեռքից վայր չեն դնում։

Ստեփան Դանիելյանի ֆեյսբուքյան էջից