Այսօր Աբովյանում ականտես եղա ինձ համար ցավալի մի փաստի: Նիկոլ Փաշինայանի՝ Աբովյան քաղաքում կազմակերպած նախընտրական հանրահավաքին «Իմ Քայլի» մեդալը դոշներին կախած շատ նախկին հանրապեականաբարգավաճախառը մի զանգվածի հանդիպեցի, ովքեր տարիներ շարունակ լավագույն դեպքում ծիծաղում էին վրաս՝ պնդելով, որ «էս երկրում բան փոխվողը չի, եղունգ ունես գլուխդ քորի», «երկրի դեմ ես դուրս եկել, խելքդ գլուխդ հավաքի»:

Հիմա այս մարդիկ շտաբի պետեր են, հանրահավաքի կազմակերպիչ են ու էլի եսիմ ինչ «իչ» են: Շատ ավելի մեծ ցավով պետք է փաստեմ, որ տնտեսագիտության ոսկե կանոնն ասում է, որ պահանջարկն է ծնում առաջարկ, փաստորեն Նոր Հայաստանի էտալոնային տիտրավորվող մարզում էս մարդկանց պահանջարկը դեռևս կա:

Տղե՛րք, նույն գործիքակազմով ու մեթոդաբանությամբ նույն արդյունքն է ստացվում: Էդ էլ ես չեմ ասում, այլ՝ քաղաքագիտության կանոններից մեկը:

Անդրանիկ Գրիգորյանի ֆեյսբուքյան էջից