Նոր Սահմանադրությամբ ՀՀ նախագահի պաշտոնը ստեղծվել էր ձևականորեն:

Սերժ Սարգսյանը նախատեսել էր, որ իր վարչապետության պայմաններում երկրի նախագահի պաշտոնը ստանձնող մարդը պետք է կատարի խամաճիկի դեկորատիվ ֆունկցիա: Արմեն Սարգսյանը, այդ ամենը լավ հասկանալով հանդերձ, համաձայնել էր կատարել այդ ֆունկցիան:

Ա. Սարգսյանը համաձայնել էր կառավարության կցորդը դառնալ ու պետբյուջեի հաշվին ձրիակերությամբ զբաղվել:

Տեղի ունեցավ իշխանափոխություն, և հիմա նույն Արմեն Սարգսյանը կցվել է Նիկոլ Փաշինյանին ու դարձել նրա կամակատարը: Միգուցե Փաշինյանը հրահանգներ չի տալիս նրան, բայց քանի որ Արմեն Սարգսյանը պրոֆեսիոնալ կոնյունկտուրշիկ է ու պաթոլոգիկ վախկոտ, ուստի գործում է նոր ժամանակներին համահունչ:

Մայիսի 8-ից հետո բազմաթիվ հրաժարականներ ու պաշտոնանկություններ եղան, որոնց մեջ, սակայն, չկար ամենակարևոր հրաժարականներից մեկը՝ Արմեն Սարգսյանի հրաժարականը:

Չի՛ կարելի հարկատուներիս հաշվին հանդուրժել այդ մարդուն ՀՀ նախագահի աթոռին: Նա սեփական «ես»-ն ու տեսակետը չուներ Սերժ Սարգսյանի ժամանակ: Չունի նաև հիմա: Բա էլ ինչո՞ւ ենք մենք պահում այդ մարդուն, հսկայական գրասենյակ դնում նրա տակ ու ապահովում արարողակարգային այդ խամաճիկի ներկայությունը պետական կառավարման համակարգում:

Հայկ Ուսունց