Հեղափոխական կառավարությունը իրավունք չունի բողոքելու ոչ ծանր աշխատանքային ռեժիմից, ոչ էլ այդ աշխատանքի դիմաց վարձատրության չափից, քանի որ ինքը հեղափոխական կառավարություն է։

Ասենք, պատկերացնո՞ւմ եք Գանդին ասեր․ «Արա, ախպեր, էսի հեչ կյանք չի, առավոտից իրիկուն աշխատում եմ էս անհասկացող և անկիրթ զանգվածի հետ, բայց ստացածս աշխատավարձով հազիվ մի հատ չապատի առնեմ, մի հատ սանդալ, մի հատ էլ դհոտի, որ մերկությունս ծածկի, ավելի լավ ա գնամ աշխարհի առաջադեմ համալսարաններում և բեմերում դասախոսություն կարդամ ու հազար անգամ ավելի շատ փող ստանամ»։

Հեղափոխական կառավարությունը չի կարող ակնկալել միայն օրհնանքներ․ նա պետք է պատրաստ լինի նաև անեծքների։ Մի խոսքով, ընկել եք, պիտի քաշեք, բայց ոչ մարիխուանա։ Ինչպես կասեր Իվան Վասիլևիչը՝ «Վի դումյծե նամ ցարյամ լեխկո»։

Ապրես Զոհրաբյանի ֆեյսբուքյան էջից