Ի գիտություն

Գերմանիան Եվրոպայի լիդերն է և Եվրոպայի համար ամենաառանցքային հարցերը լուծվում են Գերմանիայում: Սակայն նույն Գերմանիան ավելի քիչ սուվերեն երկիր է, քան, ասենք, Գաբոնը և դա ժամանակակից աշխարհի ամենագեղեցիկ փիլիսոփայական ինտրիգներից մեկն է:

Երկրորդ աշխարհամարտից հետո, մինչև այսօր, Գերմանիայի և հաղթող երկրների միջև չի կնքվել խաղաղության վերջնական պայմանագիրը և այն անժամկետ թողնվել է ապագային:

1990-ին Մոսկվայում` Գերմանիայի վերամիավորման առիթով, կնքվել է «2+4» պայմանագիրը` երկու Գերմանիաների և ԱՄՆ, Բրիտանիայի, Ֆրանսիայի ու Ռուսաստանի միջև: Ըստ այդ պայմանագրի միավորվող Գերմանիան իրավունք չունի.

-ստեղծել ու պահել ատոմային, քիմիական և կենսաբանական զենք,

-իրավունք չունի պահանջել, որ իր տարածքից հանվեն օտարերկրյա զորքերը,

-իրավունք չունի ռազմաքաղաքական հարցերով հանրաքվե անցկացնել,

-պարտավոր է իր արտաքին քաղաքականության կարևոր որոշումները ընդունել «հաղթող երկրների» հետ կոնսուլտացիաներից հետո,

-նախկին կոմունիստական Գերմանիայի տարածքում չեն կարող տեղակայվել օտարերկրյա զորքեր:

Կա նաև մի գեղեցիկ պատմություն «Կանցլեր Ակտի» մասին:

Ստեփան Դանիելյանի ֆեյսբուքյան էջից