«Ազատություն» ռադիոկայանը, տարբեր կայքեր, իրենց «կամերաներն» առած, դուրս են եկել կենտրոնական փողոցներ, մարդկանց են «խոսեցնում» ընտրությունների թեմայով, ընտրապայքարին մասնակից ուժերի ու դաշինքների մասին են ուզում կարծիք իմանալ:
Դիտում-լսում ես երևանցիներին ու ապշում ես:
Մեկը, հարցը լսելով, գլուխն առնում-փախչում է, մյուսը վախեցած, կցկտուր, անհասկանալի ինչ-որ բան է ասում ու կրկին փախչում է, երրորդն ասում է՝ «Ինձ չեն հետաքրքրում նման բաները»: Չորրրոդը, հինգերորդը գլխարկները քաշում են աչքերին, որ հանկարծ իրենց չճանաչեն ու մի քանի բառ են կմկմում, թե «Ո՞վ կա, որ...եսիմ, է՛»: Մի կին էլ ռուսերենով ինչ-որ բան է մրթմրթում ու ծլկում է...Ու էլի շատերը, որ չեն համարձակվում մի բան ասել, կարծես իրենց տեղում կձերբակալեն: Վախից չռված աչքերով մի պահ հայտնվում են տեսախցիկի առաջ ու վայրկենապես անհետանում:
Ա՛յ քեզ կապտած, վախեցած, սարսափած քաղաքացիներ...
Եվ սա դեռ մայրաքաղաքի կենտրոնում...
Կարելի է պատկերացնել, թե գյուղերում ինչ պահվածք կդրսևորեն. այնտեղ, երևի, ներս կվազեն ու դռները պինդ կկողպեն...Ի՞նչ իմանաս՝ մեկ էլ տեսար՝ Կոլիմա քշեցին...
Իսկապես, շշմած եմ մարդկանց այսչափ երկչոտ, «շառից-փորձանքից հեռու» կեցվածքից...
Նայում էի տեսանյութերը ու մտածում՝ կարո՞ղ է՝ 37 թիվն է, ուղղակի ես դեռ գլխի չեմ ընկել...

Կիմա Եղիազարյանի ֆեյսբուքյան էջից