16.11.2024 ● 23:08
16.11.2024 ● 18:56
16.11.2024 ● 12:57
16.11.2024 ● 12:53
16.11.2024 ● 12:46
16.11.2024 ● 12:46
16.11.2024 ● 11:31
16.11.2024 ● 09:37
16.11.2024 ● 09:07
16.11.2024 ● 09:00
16.11.2024 ● 08:45
16.11.2024 ● 08:17
16.11.2024 ● 07:21
Ոչ ոք չիմացավ իմ ձերբալակության մասին․․․
Հայտնի խոսքի կամ խոստավանության «ֆեյսբուքահայ տարբերակը»
Երբ եկան այսինչին տանելու, ես հեգնում ու ծաղրում էի, ասում էի՝ դրան խի՞ տարան, թող հորը տանեին, հայրն է լիքը հանցանքներ գործել:
Երբ եկավ այնինչին տանելու, ես ասում էի՝ հեչ էլ չեն բռնել, սաղ էլ Բաղրամյան 26-ի պրոեկտն են, ու էս սաղ խաղ ա:
Երբ եկան երրորդին տանելու, ես վաբշե ուշադրություն չդարձրի, քանի որ հզոր ոտանավորներ էի երկնում ու լիքը լայքեր էի հավաքում:
Երբ էն մյուսի նկատմամբ իրավապահները սկսեցին նյութեր հավաքել՝ ձերբակալելու նպատակով, ես մտածում էի՝ հա բա ի՞նչ, սաղ էլ պետք ա պատասխան տան:
Երբ եկան ու տարան էլի մի քանի տասնյակ մարդու, ես ինձ համար անեկդոտների էջերն էի կարդում ու մի լավ խնդում էի:
Երբ սկսեցին «օպտըմ» կալանավորումները, ես ասում էի՝ թող իրար ուտեն, շատ էլ լավ ա, մեկ ա՝ ես ոչ մեկի էլ չեմ հավատում:
Իսկ երբ եկան ինձ տանելու, Ֆեյսբուքն արդեն փակել էին ու ոչ ոք չիմացավ իմ ձերբալակության մասին...
Հ.Գ.- Ամեն դեպքում, մխիթարված եմ նրանով, որ այս վիրտուալ տարածքը դեռ ողջ հայությունը չէ ու Հայաստանը չէ...
Կիմա Եղիազարյանի ֆեյսբուքյան էջից