Երեկ Ազգային ժողովի հերթական նիստում նորանշանակ վարչապետը ներկայացրեց նոր կառավարության ծրագիրը։ Ինչպես միշտ «սևով սպիտակի վրա գրվածը» խոստումնալից էր, ինչպես նախորդների դեպքում էր։ Ինձ համար հիմնականում հետաքրքիր է` այդ ծրագիրը կարճաժամկե՞տ էր, այսինքն` «դրայվոտ» իշխանությունը պատրաստվում է պառլամենտական ընտրություններին, որը առաջիկա հինգ տարիներին վճռորոշ է լինելու մեր երկրի արտաքին և ներքին քաղաքականության համար։

Ես ուզում եմ հասկանալ՝ նորանաշանակ վարչապետը կունենա՞ քաղաքական կամք վերացնելու քաղաքական մենաշնորհը, որից ածանցվել են ներկայիս հիմնախնդիրները։

Ես ուզում եմ հասկանալ՝ նորանշանակ վարչապետը կկարողանա՞ Բ26- ից անկախ գործել։
Ես ուզում եմ հասկանալ՝ ինչպե՞ս է պայքարելու, որպեսզի վերականգնի վստահությունը սփյուռքի շրջանակներում։

Խնդիրը անձերի հետ կապված չէ, այլ համակարգի մեջ է: Համակարգը թաթախված է համակարգային կոռուպցիայի մեջ, համատարած անարխիայի է և ղեկավար-ենթակա ստորադասություն՝ լցված քաղաքական մենաշնորհով: Անհրաժեշտ է արմատական և համակարգային իրականացնել փոփոխություններ, ոչ թե քաղաքական շոուներ: Իշխանական կլանը սնվում է նույն կերակրաամանից և անձերի պաշտոնական փոփոխությունները չեն հանգեցնում դրական փոփոխության:

Թվարկվելիք խնդիրների շարքը բազմազան է։ Չմոռանանք ԼՂՀ հակամարտությունը, չմոռանանք կայծակնային արագությամբ աճող արտաքին պարտքը, գործազրկության բարձր մակարդակը, արտագաղթի բարձր տեմպերը և մի շարք սոցիալ-տնտեսական գործոնների առկայության մասին։

Աղվան Պողոսյանի ֆեյսբուքյան էջից