Առավոտյան մամուլն եմ կարդում, թերթերից մեկը գրում է, թե Պուտինի այցի ժամանակ Հայաստանի իշխանությունները Ռուսաստանի նախագահի հետ քննարկելու են գազի սակագնի իջեցման, սահմանին գազի գնի փոփոխության հարցը: Կարդացի և ուրախացա, թե ինչ լավ, ազգասեր իշխանություններ ունենք...իսկ հետո ուղեղս միացավ ու սկսեցի մտածել: Գազը Հայաստան հասցնողը ռուսական «Գազպրոմ» ընկերությունն է, որը վառելիքը սահմանին վաճառում է իր դուստր ընկերությանը, որն էլ այն հասցնում է սպառողին: Այսինքն, ստացվում է, որ մեր իշխանություններն առաջին հերթին մտահոգվում են «Գազպրոմի» եկամուտներով, որ հանկարծ դրանք չպակասեն: Փաստորեն, նրանք Պուտինի հետ բանակցելու են «Գազպրոմի» անունից:

Իսկ ինքնիշխան պետությանը, մեծ հաշվով, գազի մատակարարի եկամուտները չպետք է հետաքրքրեին: Եթե իշխանությունները ցանկանում էին հայ սպառողների համար նվազեցնել գազի սակագինը, ապա դա կարելի էր շատ ավելի հեշտ անել: Մենք ունենք Հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողով, որը և հաստատում է հանրային ծառայությունների սակագները: Արժանապատիվ իշխանությունները հենց այդպես էլ կանեին, և գազի սահմանային սակագինն էլ կթողնեին «Գազպրոմին»: Թող Միլլերի ենթականերն իրենք բանակցեին Միլլերի հետ, որ ինքն իր սեփական կազմակերպության համար իջեցներ սակագինը: Մեծ հաշվով, կապ չունի, թե ինչ գնով է «Գազպրոմը» «Գազպրոմ Արմենիային» գազ վաճառում: Դուստր կազմակերպության գոյության նպատակը մեկն է՝ լրացուցիչ ծախսեր ներկայացնել հարկային մարմիններին և նվազեցնել վճարվող հարկի չափը: Բայց սա այլ խնդիր է: Նույն «Գազպրոմը» կարող է այնպիսի սակագին սահմանել «Գազպրոմ Արմենիայի» համար, որ ստացվի, թե վերջինս հայ սպառողին գազը վաճառում է ավելի էժան գնով, քան գնում է:

Բայց վերադառնանք մեր իշխանություններին: Իրականում նրանք արդեն սկսել են խորհրդարանական ընտրությունների քարոզարշավը և փորձում են «բարի գործերով» ներկայանալ հասարակությանը, թե բա՝ տեսեք, լավ բան ենք փորձում անել ձեր համար: Միայն թե այնպես չստացվի, որ ընտրություններից հետո պարզվի, թե նրանք ոչ թե գազի սակագինն են նվազեցրել, այլ հետաձգել են վճարումը, ու մի կես միլիարդ դոլար պարտք մնանք «Գազպրոմին»:

Անդրանիկ Վարդանյանի ֆեյսբուքյան էջից