Շատերն արդեն գիտեն սփյուռքահայ ու հայաստանցի մի շարք մտավորականների, արվեստի գործիչների կողմից նախաձեռնած «Արդարություն Հայաստանին» նախաձեռնության մասին, որին միացել են շատ ու շատ մեր հայրենակիցներ, այդ թվում նաև՝ ես: Նախաձեռնության հեղինակները կայացած ու ճանաչված մարդիկ են՝ ամեն մեկն իրենց ոլորտում: Եվ անտարբեր չլինելով մեր հայրենիքի խնդիրների նկատմամբ՝ որոշել են համախմբել հայ հասարակությանը, հանրության ուշադրությունը գրավել այդ խնդիրների վրա ու միասին փորձել լուծել այն:
Ողջունելի նախաձեռնություն է, որն, անկասկած, կարող է իրավիճակ փոխել երկրում: Բայց, արի ու տես, որ եսիմ՝ որտեղից հայտնվեց ինչ-որ մի, ասում են, «ճարտարապետ» Լևոն Իգիթյան, որ դժգոհ է այս մարդկանց արած գործից ու մի բան էլ հայտարարում է, թե (անուններով նշեմ, էլի) Ատոմ Էգոյանը, Արսինե Խանջյանը և Սերժ Թանկյանը, իբր, «այդ հեղինակությունը չունեն, որ հանրության անունից խոսեն»: Մեկը հարցնող լինի, էլի, դո՞ւք ինչ հեղինակություն ունեք:
«Մտավորական» եք, էլի...յանի: Այս մարդն այն սովետական շտամպովկա արած մտավորականների տեսակից է, որոնց աճեցնում էին խորհրդային իշխանությունները, և որոնք, իբր, հասարակական կարծիք էին ձևավորում, ուղղորդում հասարակությանը, օգնում իշխանություններին հասարակությանը վերահսկողության տակ պահել: Այդպիսի մտավորականը զզվելի է իր տեսակով: Իհարկե, նրա կարծիքը ոչ մեկին հետաքրքիր չի, ու նման հայտարարությունը վնասում է միայն այդ «մտավորականին», բայց ինքը երևույթն է զզվելի: Ոչինչ չներկայացնող մեկը համաշխարհային ճանաչում վաստակած, հայ ժողովրդի համար լիքը լավ բան արած մարդկանց մասին այդպիսի բան է ասում: Ամոթ է ուղղակի:
Հասկանալի է, թե որտեղից է Լևոն Իգիթյանն այդ պատվերը ստացել, բայց դրանով նա միայն իրեն է հեղինակազրկել, ու նրա բարբաջանքները միայն կավելացնեն «Արդարություն Հայաստանին» նախաձեռնության կողմնակիցների քանակը:

Անդրանիկ Վարդանյանի ֆեյսբուքյան էջից