Գնում ենք քաղցած, քոսոտ, անբուրդ դեպի լյառը Մասիս...
Մեր զինվորներին պակասող փամփուշտների թիվը հաշվելու փոխարեն նստած հաշվում են ազգությամբ վրացի հարսի շորի վրայի ադամանդե քարերը: Մեր կորցրած 800 հա տարածքի մասին մտահոգվելու փոխարեն նստած մանրամասն նկարագրում են ադրբեջանական ռեստորանի տարածքը, շքեղությունն ու փայլը: Այսպես էլ պատմության քառուղիներով գնում ենք Քաղցած, քոսոտ, անբուրդ, դեպի լյառը Մասիս...
Գնում ենք քաղցած, քոսոտ, անբուրդ դեպի լյառը Մասիս...
Մեր զինվորներին պակասող փամփուշտների թիվը հաշվելու փոխարեն նստած հաշվում են ազգությամբ վրացի հարսի շորի վրայի ադամանդե քարերը:
Մեր կորցրած 800 հա տարածքի մասին մտահոգվելու փոխարեն նստած մանրամասն նկարագրում են ադրբեջանական ռեստորանի տարածքը, շքեղությունն ու փայլը:
Այսպես էլ պատմության քառուղիներով գնում ենք
Քաղցած, քոսոտ, անբուրդ, դեպի լյառը Մասիս...
Կիմա Եղիազարյանի ֆեյսբուքյան էջից