Ուշադրությո՛ւն, իշխանությունը սթափվել է: Այնպիսի լավ-լավ բաներ են ասում, որ չուտես-չխմես՝ Աշոտյանին ու Շարմազանովին լսես:
Պարզվում է, քառօրյա պատերազմից «դասեր են քաղել» ու հիմա Արմեն Աշոտյանը իր հաղորդման եթերից ոգեշնչված հայտարարում է, թե՝ մենք պետք է ուժեղ պետություն ստեղծենք, մենք պետք է ուժեղ երկիր ստեղծենք, մենք պետք է ուժեղ-ուժեղ բաներ ստեղծենք, ինչ ստեղծելու ենք՝ պետք է ուժեղ լինի: Հուզմունքից քիչ է մնում արտասվես:
Մյուս կողմից էլ Էդուարդ Շարմազանովն է հայտարարում. «Պատրազմըցույցտվեց, որոչմեկսխալվելուիրավունքչունի, քսանանգամպիտիչափենք, միանգամգործենք, 20 անգամչափենք, մեկանգամխոսենք: Մենքպետքէունենանքբարոյականիշխանություն, բարոյականընդդիմություն, բարոյականսերունդ»:
Ուրեմն՝ 92 նահատակի (թիվը գրեթե ամեն օր աճում է), 100-ից ավելի վիավորների գնով հանկարծ «հասկացել» են, որ սխալվելու իրավունք չունեն: Հիմա նոր են «հասկացել»:
Պարզ է, չէ՞, որ ոչինչ էլ չեն հասկացել ու դարձյալ Սերժ Սարգսյանը շարունակելու է աշխատել նույն ոճով՝ առանց չափելու գործելու է: 20 անգամ չափող լիներ, երկիրն այս վիճակին չէր հասցնի: Եվ ընդհանրապես, ի՞նչ է նշանակում 60 տարեկանից հետո միայն որոշել, որ պետք է 20 անգամ չափել, հետո գործել:
Բայց զավեշտը Շարմազանովի ասածի վերջին հատվածն է: Լավ է, Շարմազանովը չի ասել, որ՝ մենք պետք է ունենանք սուրբ իշխանություն:
ՀՀԿ ղեկավարի առաջնորդությամբ բարոյական իշխանություն ունենալը ո՞րն է: Ո՞վ կարող է դրան հավատալ, երբ լսելուց հետո արդեն սոցցանցերում անզուսպ քրքիջ է սկսվել ու դեռ հայտնի չէ, թե երբ կավարտվի:
Դե, իսկ բարոյական ընդդիմության պահը ավելի քան զավեշտական է եթե նկատի առնենք ներկա պատկերը: Այդ դաշտի մեծ մասին ՀՀԿ ղեկավարը գնել կամ ֆոտոսեսիայի է ենթարկել: Ու սրանից հետո պետք է հավատանք, որ բարոյական իշխանությունն ուզում է բարոյական ընդդիմությո՞ւն ունենալ:
Ինչ-խոսք, կլինի նման ընդդիմություն, բայց դա իշխանության ցանկությամբ չի լինի, քանի որ բարոյականության մասին իշխանության պատկերացումները լրիվ այլ են եւ կապ չունեն այդ հասկացության իրական իմաստի հետ: Այնպես, որ՝ պատերազմից հետո (ինչը եւս կարող էր տեղի չունենալ, եթե գործող իշխանությունը մի քիչ խելք ունենար ու գործեր ի շահ պետության ու ժողովրդի) հավատալ, թե Սերժ Սարգսյանն ու իր թիմը ուշքի են եկել ու որոշել են ընթանալ բարոյականության ուղիով՝ դրա համար պարզապես կրկին անգամ պետք է նայել այսօրվա երկրի պատկերին:
Սրտները բարոյական ընդդիմություն է ուզում
Ուշադրությո՛ւն, իշխանությունը սթափվել է: Այնպիսի լավ-լավ բաներ են ասում, որ չուտես-չխմես՝ Աշոտյանին ու Շարմազանովին լսես:
Պարզվում է, քառօրյա պատերազմից «դասեր են քաղել» ու հիմա Արմեն Աշոտյանը իր հաղորդման եթերից ոգեշնչված հայտարարում է, թե՝ մենք պետք է ուժեղ պետություն ստեղծենք, մենք պետք է ուժեղ երկիր ստեղծենք, մենք պետք է ուժեղ-ուժեղ բաներ ստեղծենք, ինչ ստեղծելու ենք՝ պետք է ուժեղ լինի: Հուզմունքից քիչ է մնում արտասվես:
Մյուս կողմից էլ Էդուարդ Շարմազանովն է հայտարարում. «Պատրազմը ցույց տվեց, որ ոչ մեկ սխալվելու իրավունք չունի, քսան անգամ պիտի չափենք, մի անգամ գործենք, 20 անգամ չափենք, մեկ անգամ խոսենք: Մենք պետք է ունենանք բարոյական իշխանություն, բարոյական ընդդիմություն, բարոյական սերունդ»:
Ուրեմն՝ 92 նահատակի (թիվը գրեթե ամեն օր աճում է), 100-ից ավելի վիավորների գնով հանկարծ «հասկացել» են, որ սխալվելու իրավունք չունեն: Հիմա նոր են «հասկացել»:
Պարզ է, չէ՞, որ ոչինչ էլ չեն հասկացել ու դարձյալ Սերժ Սարգսյանը շարունակելու է աշխատել նույն ոճով՝ առանց չափելու գործելու է: 20 անգամ չափող լիներ, երկիրն այս վիճակին չէր հասցնի: Եվ ընդհանրապես, ի՞նչ է նշանակում 60 տարեկանից հետո միայն որոշել, որ պետք է 20 անգամ չափել, հետո գործել:
Բայց զավեշտը Շարմազանովի ասածի վերջին հատվածն է: Լավ է, Շարմազանովը չի ասել, որ՝ մենք պետք է ունենանք սուրբ իշխանություն:
ՀՀԿ ղեկավարի առաջնորդությամբ բարոյական իշխանություն ունենալը ո՞րն է: Ո՞վ կարող է դրան հավատալ, երբ լսելուց հետո արդեն սոցցանցերում անզուսպ քրքիջ է սկսվել ու դեռ հայտնի չէ, թե երբ կավարտվի:
Դե, իսկ բարոյական ընդդիմության պահը ավելի քան զավեշտական է եթե նկատի առնենք ներկա պատկերը: Այդ դաշտի մեծ մասին ՀՀԿ ղեկավարը գնել կամ ֆոտոսեսիայի է ենթարկել: Ու սրանից հետո պետք է հավատանք, որ բարոյական իշխանությունն ուզում է բարոյական ընդդիմությո՞ւն ունենալ:
Ինչ-խոսք, կլինի նման ընդդիմություն, բայց դա իշխանության ցանկությամբ չի լինի, քանի որ բարոյականության մասին իշխանության պատկերացումները լրիվ այլ են եւ կապ չունեն այդ հասկացության իրական իմաստի հետ: Այնպես, որ՝ պատերազմից հետո (ինչը եւս կարող էր տեղի չունենալ, եթե գործող իշխանությունը մի քիչ խելք ունենար ու գործեր ի շահ պետության ու ժողովրդի) հավատալ, թե Սերժ Սարգսյանն ու իր թիմը ուշքի են եկել ու որոշել են ընթանալ բարոյականության ուղիով՝ դրա համար պարզապես կրկին անգամ պետք է նայել այսօրվա երկրի պատկերին:
Կիմա Եղիազարյան