Տարածք զիջելը հո խաղ ու պար չի՞, որ որոշեն ու տան: Բնականաբար, միամտություն կլիներ կարծել, թե Հայաստանի որոշումների վրա ոչ մի ազդեցություն չի կարող ունենալ ոչ մի աշխարհաքաղաքական միավոր, սակայն համարել, որ Հայաստանն ու երկրի ղեկավարությունը դրա մեջ փոքր խաղացողներ են, սեփական ուժերի թերագնահատում է: Քառօրյա պատերազմը ցույց տվեց, որ Հայաստանն ու Արցախն ավելին են, քան պատկերացնում էին բոլորն, առանց բացառության: Հօդս ցնդեցին Հայաստանի ու Արցախի հետ կապված բոլորի պլաններն ու նպատակները, որը բերեց աշխարհաքաղաքական մի նոր իրավիճակի, որի մեջ սեփական առավելությունները գիտակցել ու դրանք որպես հաղթաթուղթ օգտագործել է պետք: Սերժ Սարգսյանը, եթե անգամ ենթադրենք, որ միտք ունի զիջումների գնալ, քաջ գիտակցում է, որ այս անգամ, այսպես ասած, ժողովրդի ձեռքից չի պրծնի: Սոցիալական ծանր պայմաններ, հոսանքի, գազի գնի բարձրացում և այլն միգուցե ինչ–որ տեղ չի հանում տեղից ժողովրդին, բայց մի թիզ հող զիջելուն անմիջապես կհաջորդի Բաղրամյան 26-ի մի թիզի գրավումը: Իսկ այս լուրերը հրապարակ շպրտելը ուղղակի նպատակ են հետապնդում ստուգել հասարակության զգոնությունն ու կարծիքն այս հարցի շուրջ:

Գագիկ Մամուլյանի ՖԲ էջից