«Ճիշտն ասած, մինչև վերջին պահը չէինք հավատում, որ «Ժամանակավոր անաշխատունակության նպաստների մասին» օրենքը կընդունվի, բայց փաստորեն նախագահը ստորագրեց։ Ինչո՞ւ է ընդունվել։ Շատ զարմանալի է ինձ համար»։

«Մի պատվիրատու ասաց՝ կարո՞ղ ես մի ստորակետ այն կողմ դնել ու իմ վարկանիշը 10 անգամ բարձրացնել։ Ես էլ ասացի՝ այո՛, կարող եմ, բայց դա թանկ արժե։ Նա էլ հարցրեց, թե ինչքա՞ն»։

«Բոլոր աշխատավայրերում, քանի որ այս երկրում գործազրկությունը հսկայական ծավալների է, բևեռվածություն կա՝ գոյության կռիվ է գնում. մեկը մեկին քցում է, որ իր բարեկամին բերի, խցկի, որ աշխատավարձ ունենա։ Դա բևեռվածություն չէ, դա կոչվում է գոյության համար զզվելի թշնամական պայքար իրար դեմ»։

«Ես չեմ կարծում, թե ուրանի պաշարների ուսումնասիրման ծրագիրն ու նման հարցերը նախարարության մակարդակով են որոշվում։ Նման հարցերը, կարծում եմ, բարձր մակարդակով են որոշվում, որովհետև սա Ռուսաստանի հետ համատեղ աշխատանք է, և իհարկե՝ այստեղ պետք է լինի մարզպետի, նախարարության համաձայնությունը, բայց կարծում եմ, որ սա միջպետական մոտեցում է»։

«Կայուն եմ գնահատում, ու այս վիճակն ավելի լավ է, քան թե անկայունը, որ սկսում են միտինգներ անել»:

«Սո՛ւտ է, թե Սերժ Սարգսյանի անունից է ՎՊ-ն այսպիսի ստուգումներ իրականացնում, չի՛ կարող պատահել, այդպիսի բան լինել։ Ես համոզված եմ, որ նման բան չի կարող լինել։ Ուղղակի Իշխան Զաքարյանն իր լիազորություններն օգտագործում է իր անձնական շահերի համար, ուրիշ ոչ մի խնդիր»։

«Այո՛, մենք հիմա լայնածավալ ստուգումներ ենք իրականացնում ամբողջ նպաստների և թոշակների բնագավառում: Պետական բյուջեից տարեկան 226 մլրդ դրամ հատկացվում է նպաստներին և թոշակներին: Այս պահի դրությամբ ես որևէ թիվ, որևէ կարծիք չեմ կարող հայտնել, քանի որ ստուգումները դեռ շարունակվում են»։

Վահան Մելքոնյան. ««Նաիրիտն», ըստ էության, աշխատում է 99%-ով դեպի արտասահման։ Մեր արտադրանքը հիմնականում իրացվում է դրսում։ Այս չորսուկես ամիս է, մենք պարտքեր ունենք աշխատավարձի»։ Գայանե Արշակյան. «Ստանում են միլիոններ։ Ադմինիստրացիայի աշխատավարձը սկսում է 300 հազ.-ից, մինչև 3-4 մլն։ Ուզում ենք, որ նախագահը տնօրենին ասի՝ ա՛յ ոչխար, եթե չես կարողանում աշխատեցնել, հեռացի՛ր»։

Թուրքիայի վարչապետ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը հարցազրույց է տվել Պոլսում լույս տեսնող «Ժամանակ» օրաթերթի խմբագրապետ Արա Քոչունյանին, որն արևմտահայերենով ներկայացնում ենք Ձեր ուշադրությանը:

Լևոն Անանյան.«Ես այն ժամանակ ոչ թե իշխանությունների կողմն էի, այլ մեծամասնականով առաջադրել էի իմ թեկնածությունը։ Ես անկախ եմ եղել։ Եթե այդպես իշխանական լինեի, չէի առաջադրվի՝ առանց հաշվի նստելու այն արգելքների հետ, որ ինձ ասում էին՝ մի՛ դիր, որովհետև հայտնի էր, թե ում հետ պետք է ճակատ առ ճակատ մրցեի»։

«Ո՞ւր է այն խելամիտ քաղաքականությունը (մասնավորապես օտարալեզու դպրոցների դեպքում), այդ քաղաքանության գրագետ իրականուցումը, կամ այն անբիծ պահվածքը, որով պիտի օժտված լիներ այսօրվա իշխանությունը, և որին ականատես լինելով՝ մարդ կասի՝ անկասկած, սա է միակ և անզուգական իշխանությունը, և իրական այլընտրանք լինել չի կարող»:

«Եթե իրենք իրենց նժդեհական հռչակած մարդիկ են, եթե իրենք ռուսական ԿԳԲ-ի ագենտներ չեն կամ կամակատարներ, ուրեմն թող իրենց կուսակցության ղեկավարն իր նախագահի հրամանագրով որոշի, որ Գարեգին Նժդեհը համարվում է ՀՀ ազգային հերոս»։

«Հիմա հասարակական լճացման պահերին ստեղծագործական կյանքն ու ճշմարտության խոսքը կարծես, հակառակը, գլուխ են իջեցնում: Չնայած, իմ կարծիքով, բոլոր իրավիճակներում ճշմարտության սուրհանդակներ են մնում հեղինակային երգի և որոշ չափով ռոքի ու ռեփի ներկայացուցիչները»։

«Թագավորը կա՛մ բարոյական էր՝ ամեն ինչ լավ էր, կա՛մ անբարոյական էր՝ ամեն ինչ վատ էր։ Իսկ հանրապետության նախագահը պետք է լինի անբարո, չի կարող լինել լավ, որովհետև մինչև դու հասնում ես հանրապետության նախագահի պաշտոնին, դու անցնում ես անբարոյականության մի մեծ ճանապարհ»։

«Խանգարում է տգիտությունը, սուտը, դավաճանությունը, նախանձը, չգնահատելն ուրիշի աշխատանքը, գռեհկությունը, այլասերված կյանքի ընկալումը։ Խանգարել կարող է ամեն ինչ, կարևորը՝ այդ ամենը տեսնելիս չանտեսել և պայքարել դրա դեմ. ամեն մարդ՝ իր գործով»։

«Այս խմբավորման փոխարեն մեկ ուրիշ խմբավորում իշխանության գա, նույնպես լուրջ տեղաշարժեր չի արձանագրի։ Եթե մենք չենք հասկանում երևույթի բուն պատճառը, ոչ թե պարզապես մակերեսային ենք քննարկում այդ ամենը, հետևապես մենք հանգում ենք այն եզրակացության, որ պետք է Պողոսը փոխվի, Սիմոնը փոխվի, Սերժի տեղը եսիմ ով նստի. դրանից էական ոչինչ չի փոխվի»։

«Քաղաքական այն ուժը, որը կարող է հակազդել իշխանություններին առայժմ չկա, բայց կարծում եմ, որ պետք է ստեղծվի և՝ միայն ընտրությունների միջոցով։ Պետք է ընտրությունների միջոցով ազգային ուժերը կարողանան գալ իշխանության և Հայաստանի անկախությունը բերեն»։

«Եթե անգամ համաձայնություն ձեռք բերվի կարգավորման հիմնական սկզբունքների շուրջ, ապա դա ևս չի նշանակի, թե բանակցային գործընթացը տեղից թափ է առնելու, որովհետև հիմնական տարաձայնությունները, ըստ իս, ոչ թե կարգավորման սկզբունքներում են, այլ դրանց իրականացման մեխանիզմներում ու ժամկետներում»։