Անձի բարոյական «անմաքրությունը» այդ անձի՝ իր իսկ հանդեպ ունեցած զզվանքի վկայությունն է։

Բոլորս բոլորիս խելք ենք սովորեցնում, դատում, քննադատում, հայհոյում, սիրաշահում, ատում, փառաբանում, ոչնչացնում։

Հուսանք` ո՛չ նախապես գծված, պլանավորված և ուղղորդված այն «սցենարով», որով «լիարժեք բացահայտել է» Մարտի 1-ը։

Կամայական՝ նույնիսկ 10 զոհի գնով ուզում էին ձեռք գցել կառավարական աթոռները։

Մի պահ լռեք, մի պահ մարդացեք ու մոռացեք անասնական բնազդների մասին։

Ուրախացե՛ք, շուտով կթանկանա միսը, բնականաբար՝ մսամթերքը, ապրիլի 1-ից կբարձրանա գազի սակագինը:

Կուտոյանի մահվան փաստն ի դեմս մեզ՝ ընդդիմադիր դաշտի հետ կապողներն առնվազն խառնածին են։

Սա մարդկային տեսակների պայքար է` անխիղճ ու խղճով: Անսիրտ ու սրտով:

Հրաժարվում եմ ընկալել էն երկոտանի անասուններին, ովքեր ծաղրում են մարդու վիշտն ու ընտրում, թե ո՞վ է լինելու հաջորդ զոհը:

Կուտոյանի մահվան մասին հոդվածում «ՀԺ»-ի լրագրողը սկզբում Կուտոյանի ազգանվան փոխարեն գրել է «Վանեցյանի»։

Հայաստանում չկա անկախ իրավապահ համակարգ, որպեսզի բոլոր այդ սպանությունները բացահայտվեն:

Ուսադրի պատիվը գնահատող սպան պետք է ծառայի իր պետության Սահմանադրությանը, այլ ոչ՝ օրվա իշխանությանը։

Երբ առաջ խոսում էինք ամենաթողության մթնոլորտի մասին, երևի թե լավ չէինք պատկերացնում այդ երևույթը։

Նիկոլի իշխանության գալուց հետո ակտիվորեն սկսել են շրջանառվել Լևոն Տեր-Պետրոսյանի պարտվողական թեզերն արցախյան հարցի վերաբերյալ:

Չենք կարողանում հաղթահարել մեր թույլ կողմերը ու չենք կարողանում մեզ ստիպել կառուցել լիարժեք պետություն։

Եթե կարծում եք, թե նրանց արած ստորությունը մատնանշելով` նրանք այլևս չեն անելու ստորություն, սխալվում եք:

Սա հենց երևի թե այն «նոր Հայաստանն» է, որի մասին այդքան խոսում էիք: Սթափվել տեսնես կստացվի՞, թե՞ արդեն ուշ է:

Կարդալով և լսելով բնազդով իշխանություններին հաճոյանալու նկրտումները, էլի հիշեցի Թումանյանին։