Երբ Նիկոլ Փաշինյանը զավթում էր Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիան ու դրա ղեկավար նշանակում թուրքամետ քարոզով զբաղվող կայքի խմբագիր Արմեն Մելիքբեկյանին, ճոռոմ–ճոռոմ խոսում էին, թե բա հեսա տեսեք, թե ինչ լավ բաներ ենք անելու։

Ֆուտբոլային հարցերի (և ոչ միայն) լուծումը քաղաքական դաշտում է։ Նիկոլը պետք է հեռացվի։ Իր բերած մելիքբեկյաններն էլ հետը։

«Թավշյա» հեղափոխության խորհրդանիշը Նիկոլն է, որը մտել է պետական բյուջեի մեջ ու դուրս չի գալիս: Նա կոռուպցիային ու թալանին տվել է նոր տեսք՝ ընդամենն ավելացնելով «թղթաբանությունն» ու «լայվերը»:

Հաղթելու համար, պայքարդ ազնի´վ պետք է լինի:

Հասկացել են, որ թուրքի հետ ինչքան էլ «բարեկամություն» անես, փայտը չպետք է ձեռքից բաց թողնես։

44-օրյա պատերազմի արդյունքում Հարավային Կովկասում աշխարհաքաղաքական դասավորվածության զարգացման նոր տրամաբանություն ձևավորվեց՝ հիմնականում ռուսական պատկերացումներով։

Փաշինյանի օր ավել մնալը Հայաստանի համար շատ ծանր է նստում։

Ինչո՞ւ է մարդկանց թվում, որ կարելի է ասել՝ Շուշին տվեցինք, բայց 25 հազար զորք փրկեցինք, բայց չի կարելի ասել՝ Դավալուն հանձնեցինք, զատո Երևանը փրկեցինք։

Զինվորը կռվել է, փախել է սպան՝ դաշտում միայնակ թողնելով իր զորքին։